2.Friedrich
2.Friedrich, Sicilya kralı ve Kutsal Roma-Germen imparatoru (Ancona 1194-Puglia 1250). Heinrich VI von Hohenstaufen ile Sicilyalı Constanza'nın oğlu olan 2.Friedrich, babası ölünce Federico I adıyla Sicilya tahtına çıktı (1197). Papa İnnocentius lll'ün etkisiyle Alman işlerine karışarak, Otto von Braunschweig'ı yendi (1212). Egra Altın Buyrultusu'yla (12 Temmuz 1213) Sicilya'nın papalığa bağımlılığını kabul etti ve Aachen'da taç giydikten (1215) sonra, oğlu Heinrich yararına Sicilya krallığından vazgeçmeye söz verdi (1216): Papa böylece, iki krallığın tek elde toplanmasını önlemiş oluyordu. Ama 2.Friedrich nin tek amacı bu sözleri tutmamak ve imparatorluğu ele geçirdikten sonra İtalya üstünde de egemenliğini sürdürmek olduğundan, İnnocentius'un ölümünden sonra yerine geçen Honorius lll'ü kandırarak, Almanya ve Sicilya krallıklarını ayrı tutacağı yalanıyla oğlunu Roma kralı seçtirdi; sonra da, Roma'da Kutsal Roma-Germen imparatoru tacını giydi (22 Kasım 1220). O tarihten sonra Sicilya krallığını ilk gerçek modern devlet haline getirdi: Yerel soyluları boyun eğdirdi; Cenova, Pisa ve Venedik ticaret acentelerinin ayrıcalıklarını kaldırdı; uzman görevlilere dayanan güçlü bir merkezden yönetim kurdu; büyük hisarlar yaptırdı; vergiler almaya ve tekeller (tuz, demir, bakır, ipek) kurmaya başladı; 1231 Melf yasalarıyla, Güney İtalya'ya bir yasa derlemesi kazandırdı. Bu arada İtalya'da dilediğince hareket edebilmek için Almanya'da yönetimi başkalarına bıraktı: Önce Köln piskoposu Engelbert'i ve Bavyera dükü Ludwig'i naipliğe getirdi; sonra da yönetimi oğlu Heinrich'e devretti (1228-1235). Ama, Heinrich papanın kışkırtmasıyla ayaklanınca babasına yenildi ve tutsak olarak öldü (1242). Daha 1213 ve 1220'de, krallık yetkilerinin çoğunu din büyüklerine bırakmış olan ve laik prenslere Worms (1231) ve Mainz (1235) kararnameleriyle toprak egemenliği tanımış olan 2.Friedrich'nin 1237'de İtalya'ya dönmesi gerekince, bütün bu gerçekleştirdiklerine karşılık, Almanya anarşiye yuvarlandı. Bütün İtalya'ya egemen olmak emelini gerçekleştirmek için Honorius III döneminde Papalık devletlerinden bazılarını (Romagna, Viterbo, Ancona) ele geçirip, Lombardia'ya girmeye kalkıştıysa da, Gregorius IX'un papa olması (1227) bu emellerini engelledi. Gregorius'u yumuşatmak için Haçlı seferine çıkacakmış gibi yapıp (1227), aforoz edilme tehlikesiyle karşılaşınca, seferi sürdürmek zorunda kaldı. Kudüs tahtının vârisi Jean de Brienne'le evlenmiş olduğundan, Kudüs'e girince, krallık tacını giydi (1228-1229). Yokluğunda Sicilya'ya birlikler göndermiş olan papayla, geri dönünce San Germano antlaşmasını yaparak (1230) barışı sağladıysa da, Lombardia Birliği'yle çatışması üstüne (1236) savaş yeniden başladı. İtalyan milis kuvvetlerini Cortenuova'da bozguna uğratıp (1237), ikinci kez aforoz edilince papalık topraklarına girdi. Gregorius'un yerine geçen İnnocentius IV (1242-1254), daha esnek bir insan olduğu halde, görüşme girişimlerinden (1244) bir sonuç alamayınca Lyon Konsili'ni toplayarak (1245), Friedrich'in tahtından indirildiğini ilan etti. Bunun üstüne İtalya'daki kentler ayaklandı; Almanya'da yasal olmayan krallar seçildi. 2.Friedrich, bu çözülme içinde apansızın öldü.