Ahmet Refik
Ahmet Refik, Türk tarihçisi ve yazarı (İstanbul 1880-ay.y. 1937). Har-biye'yi bitirdikten sonra (1898) Askerî Rüştiye'de Almanca ve tarih dersleri veren Ahmet Refik (soyadı Altınay'dır), Meşrutiyetken sonra Genelkurmay Ceride Şubesi'ne atandı (1909); aynı zamanda Tarih-i Osmani Encümeni üyeliği yaptı. Balkan savaşı sırasında Askerî Sansür genel müfettişliğine getirilip, savaştan sonra emekliye ayrıldı (1912). Birinci Dünya Savaşı'nda yeniden askere alınıp, 1915'ten başlayarak askerî savaş belgelerinin düzenlenmesi için arşivde çalıştırıldı. Savaştan sonra (1918) yeniden emekliye ayrılıp, Darülfünun'da önce Osmanlı tarihi öğretmeni, sonra profesörü oldu. Abdurrahman Şerefin ölümü üstüne, Tarih Encümeni başkanlığına atanıp (1924), 1933 üniversite reformunda öğretim üyeliğinden uzaklaştırıldı ve son yılları sıkıntı içinde geçti.
İkdam, Yeni Mecmua, Tarih Encümeni Mecmuasıg gibi gazete ve dergilerde tarihle ilgili yazılar yazan Ahmet Refik Altınay 'in Lale Devri, Tarihî Simalar gibi yapıtları İkdam'da tefrika edilmiş, yalnızca tarih alanında çalışmakla yetinmeyip, monografiler, ders kitapları, konusunu tarihten alan öyküler yazmış, edebiyat tarihiyle ilgili yapıtlar (toplam yüze yakın yapıt) vermiştir.
Ahmet Refik'in Eserleri
Ahmet Refik'in Başlıca yapıtları: Tarih Sahifeleri (1909), Tarih-i Umumi(6 cilt, 1910-1912), LaleDevri (1912), Köprülüler (1912), Kadınlar Saltanatı (4 cilt, 1914-1923), Tarihî Simalar (1914), Alimler ve San'atkarlar (1922), Memalik-i Osmaniye'de Demirbaş Şarl (bu kitabından ötürü İsveç hükümeti tarafından Vasa nişanı verildi), Anadolu'da Türk Aşiretleri (1930), Osmanlı Devrinde Türkiye Madenleri (1930), İstanbul Hayatı (1930-1935, dört cilt).
