Astarte
ASTARTE, çok eski zamanlarda bereket ve verimlilik tanrıçasıydı. Astarte’ye Akdeniz’in doğu kıyısında yaşayan Fenikeliler taparlardı; Sur (Tyros), Sayda (Sidon) kentlerinde ve Kıbrıs’ta onun için tapmaklar yapmışlardı.
Astarte’nin Ay’ın hareketlerini, bütün bitki ve hayvanların yaşamlarını ve büyümelerini denetlediğine inanılırdı. İnsanlar onun, yeni ekinlerin yetişmesine, hayvanların ve insanların doğumlarına yardım ettiğini düşünürlerdi. Ceylan, güvercin ve kaplumbağa onun kutsal hayvanlarıydı; kutsal yıldızı ise Venüs’tü.
Fenikeliler’in yakınlarında yaşayan başka Sami kabileler de Astarte’ye tapardı. Asurlular ve Babilliler ona İştar adını vermişlerdi. Kutsal Kitap’ta ise Aştoret adıyla anılır. Filistin’de çok sayıda Astarte heykeli ortaya çıkarılmıştır. Kutsal Kitap’ta Hz. Süleyman’ın Kudüs’te onun adına bir tapmak yaptırdığı, bu tapınağı Kral Yoşiya’nın yıktırdığı anlatılır. Eski Yunanlılar, Kıbrıs’ı Fenikeliler’den aldıktan sonra Astarte’yi kendi tanrıçaları olan Afrodit ve Artemis ile özdeşleştirdiler. Astarte, Roma tanrıçaları Diana ve Juno ile Mısır tanrıçaları İsis ve Hathor’a da benzetilmiştir.