Şerif Muhittin Targan
(1892-1967). Ud ve viyolonsel virtüözü olarak da ün kazanan besteci Şerif Muhittin Targan özel öğrenim görerek Arapça, Farsça, İngilizce ve Fransızca öğrendi. Çok küçük yaşlarda müziğe, daha doğrusu çalgılara ilgi duydu. Daha 13 yaşındayken çok usta bir udi olarak tanınmıştı. 14 yaşında, Ali Rifat Bey’den (Çağatay) viyolonsel dersleri almaya başladı. Bir yandan da armoni ve piyano dersleri alarak batı müziği kültürünü derinleştirdi. Hem Hukuk Mektebi’ni (bugün İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi), hem de Darülfünun’un (İstanbul Üniversitesi’nin ilk adı) edebiyat bölümünü bitirdi. 1916’da, Mekke emirliğine atanan babasıyla Hicaz’a gitti. Daha sonra bir süre de Şam’da kaldı. 1924’te, resital ve konserler vermek amacıyla ABD’ye gitti. Burada o denli başarılı oldu ki, kendisinden “udun Paganini’si” diye söz edildi. Bir yandan da, viyolonsel tekniğini ilerletmek için ders aldı. 1932’de bir ameliyat geçirdi ve Türkiye’ye döndü. 1934’te, Irak hükümetinden aldığı çağrı üzerine Bağdat’a gitti ve bu kentin konservatuvarının kuruluşunda danışman olarak görev aldı. Okul öğretime başlayınca burada hem müdürlük görevini üstlendi, hem de ud ve viyolonsel dersleri verdi. Sağlığının yeniden bozulması üzerine 1948’de İstanbul’a döndü. Belediye Konservatuvarı’nda bilimsel kurul başkanlığına getirildi. Bu görevini iki yıl sürdürdü. 1950’de, dönemin en ünlü kadın şarkıcılarından Safiye Ayla ile evlendi. Gittikçe seyrekleşen resitallerinin sonuncusunu 1953’te verdi.
ABD’de bulunduğu yıllarda ud için, üstün çalma tekniğini sergileyen ve batı müziği etkileri taşıyan çeşitli parçalar besteleyen Targan, özellikle ABD’den döndükten sonra bestelediği saz semaileriyle, Tanburi Cemil Bey’in etkisinin sezildiği, zamanın melodi beğenisini yansıtan, yer yer bir virtüözün yaratısı olduğunu belli eden yapıtlar verdi. En ünlü besteleri Hüzzam ve Ferahfeza saz semaileri, Kanatlarım Olsaydı, Koşan Çocuk, Kapris 1, Kapris II ve Çocuk Havası'dır.
