Faik Reşat Bey
Faik Reşat Bey, Türk edebiyatı tarihçisi ve şairi (İstanbul 1851-ay.y. 1914). Rüştiyeyi bitirmeden öğrenimini yarıda bırakan Faik Reşat Bey (İhya Bey Hafidi de denir), Bab-ı Seraskeri Muhasebe Kalemi'ne girdi. Diyarbakır, Van ve Yanya illerinde Maarif müdürlüğü yapıp, Meşrutiyet'in ilanından sonra Takvlm-i Vekayi müdürlüğüne getirildi; Darülfünun'da edebiyat tarihi dersleri verdi.
Şiirlerini Güldeste adlı bir kitapta toplayan Faik Reşat Bey, klasik şiir geleneğine bağlı kalmış, çağında şiirleriyle değil, edebiyat tarihi konusunda yaptığı çalışmalarla tanınmıştır. Edebiyat tarihçiliğinde bilimsel bir yöntem izlemediği, tezkirecilik geleneğini sürdürdüğü görülür.
Başlıca yapıtları: Güldeste (şiirler, 1887), Tarih-i Edebiyat-ı Osmaniye (yalnız bir cildi basılabilen [1912] yapıt, 3 cilttir.), başlıca yapıtı Eslaf(Hazine-i F ünün'da tefrika olarak yayınlanan ve bazı şairlerle bilim adamlarının yaşam öykülerini kapsayan bu yapıtı, 2 cilttir, 1894), Teracim-i Ahval ( 1895).