Fiğ
Baklagillerin birçok türü insan beslenmesinde ne kadar önemliyse, bazı türleri de hayvan yemi olarak o kadar değerlidir. Örneğin bu büyük bitki ailesinin Vicia cinsinden olan ve çayırlarda kendiliğinden yetişen fiğlerin üç türü yem bitkisi olarak ekilir. Üstelik bütün baklagiller gibi toprağı azotça zenginleştirerek verimini artıran bu bitkiler yeşil gübre ve nadas bitkisi olarak da çok önem taşır.
Fiğler, sarılıcı ya da tırmanıcı otsu bitkilerdir. Bileşik yapraklarının ucundaki sarılıcı sülüklerle çevrelerindeki öbür bitkilere tutunarak gevşek gövdelerini taşır ve türüne göre 30 cm ile 1,5 metre arasında boylanabilirler. Eflatun, beyaz, mavimsi beyaz ya da sarı renkli çiçekleri tek tek ya da sarkık salkımlar halinde açar. Meyveleri öbür baklagillerinki gibi badıç biçimindedir; etlenmemiş ince uzun birer tohum kılıfı olan bu meyvelerin içinde 2 ile 10 kadar tohum bulunur.
Dünyanın hemen her yerindeki ekilmeyen topraklarda, yol kenarlarında, tarlalarda, çayır ve otlaklarda yabanıl olarak yetişen fiğlerin çoğu Türkiye’nin yerli bitkilerindendir. Bunlardan adi fiğ (Vicia sativa), koca fiğ (Vicia narbonensis) ve tüylü fiğ (Vicia villosa) adıyla bilinen üç türün yem bitkisi olarak tarımı yapılır. Protein oranı yüksek olan adi fiğ ayrıca çok besleyici bir kuru yemdir.
Gene hayvan yemi ve yeşil gübre olarak ekilen burçak (Vida ervilio) ile taze ve kuru sebze olarak yenen bakla (Vicia faba) da fiğlerin aynı cinsten yakın akrabalarıdır.
