İletkenlik
Ateşin içinde duran bir maşanın sapı ısınır. Çünkü, çok sıcak olan ateşten maşanın ucundaki moleküllere aktarılan ısı enerjisi bu moleküllerin daha hızlı titreşmesine yol açar; bunların titreşimi de komşu moleküllerin hareketini hızlandırır. Böylece ateşin ısısı maşa boyunca ilerleyerek sapa kadar ulaşır. Bu enerji aktarımı iletim yoluyla gerçekleşir ve sapın çok ya da az ısınması, maşanın yapıldığı metalin iyi ya da kötü bir iletken olduğunu gösterir ve buna iletkenlik denir. Metallerin ısı iletkenliği yüksek, ametallerin, sıvıların ve gazlarınki zayıftır. İletken olmayan maddelere de yalıtkan denir.
Tencerelerin ve tavaların ısıyı iyi ileten maddelerden yapılması gerekir. Ama saplarının rahatça tutulabilmesi için, bunların yapımında plastik ya da tahta gibi en kötü iletkenler seçilir. Gene kötü bir iletken olan camyünü de evlerin çatı boşluklarına döşendiğinde ısının dışarıya kaçmasını önler. Yünlü giysiler de hem yünün kötü bir ısı iletkeni olması, hem de dokumanın arasındaki boşluklarda yalıtkan birer engel gibi hava kalması nedeniyle vücudu sıcak tutar.
Elektrik akımının geçişini engellemeyen maddelere de iletken denir; ama ELEKTRON maddesinde açıklandığı gibi, elektrik iletimi ısı iletiminden farklı bir süreçtir. Gene de, elektriği iyi ileten maddelerin çoğu, örneğin bakır aynı zamanda iyi bir ısı iletkeni gibi davranır.
Çok düşük sıcaklıklarda bazı metallerin ve alaşımların elektrik akımına karşı bütün direnci yok olur ve elektrik iletkenliği olağanüstü artar. Üstüniletken denen bu maddelerin bilgisayarlarda, güdümlü roketlerde ve telekomünikasyon sistemlerinde çok önemli uygulamaları vardır.
İyi birer yalıtkan olan kauçuk ve plastikler de elektrik tellerinin yalıtılmasında kullanılır.
Bazı maddeler yarıiletkendir; ne tümüyle yalıtkan, ne de tam iletken olan bu maddeler elektronların ancak bir bölümünün geçmesine izin verir. Yarıiletkenlerin elektrik iletkenliği sıcaklık yükseldikçe artar; oysa bakır gibi sıradan bir iletkende durum tam tersi olur. Günümüzdeki bütün elektronik aygıtların temel öğesi olan yarıiletkenlerin en iyi bilinen örnekleri silisyum ile germanyumdur. Bu maddelere çok az miktarda bazı katışkı maddeleri, örneğin arsenik eklendiğinde bu nitelikleri daha da belirginleşir. Nitekim transistörler arsenikle güçlendirilmiş yarıiletkenlerden yapılır.