Jean de La Fontaine
(1621-1695). En sevilen Fransız şairlerinden biri olan Jean de La Fontaine, Fransa dışında da yaygın bir üne sahiptir. Oyun ve öykülerinin yanı sıra asıl koşuk biçiminde yazılmış, eğlendirici olduğu
kadar ders verici kısa hayvan öyküleri olan fablleriyle tanınır.
Château-Thierry’de doğan La Fontaine 1664’te yerleştiği Paris’te gerek yazdığı şiirler, gerek kişiliğiyle soylular ve edebiyatçılar tarafından aranan bir kimse oldu. En yakın dostları arasında Jean Racine ve Moliere gibi oyun yazarları olduğu gibi, zaman zaman tuhaf davranışlarını ve açık yürekli konuşmalarını hoşgörüyle karşılayan Kral XIV. Louis de vardı. La Fontaine şiirlerinin çoğunda Yunan mitolojisinden esinlendi. Aynı zamanda komediler ve operalar için librettolar da yazdı.
La Fontaine dalgınlığıyla da ünlüydü. Anlatıldığına göre bir gün kendi öz oğluyla karşılaşan La Fontaine onu tanımaz. Bir dostu uyarınca da, yanıtı “Haa, evet gözüm onu bir yerlerden ısırıyor” olur.
1668’de, La Fontaine’in 230 fabl içeren 12 kitabından ilki yayımlandı. Bu fabllerden birçoğunun konusu çok eski tarihlerde yazılmış fabllerden alınmıştı. Oysa aralarında en güzelleri konusunu kendisinin uydurmuş olduklarıydı. La Fontaine öykülerini sade bir dille yazmış, ilginç hayvan ve doğa betimlemeleriyle zenginleştirmiştir. Görünüşte hayvanları anlatan, eğlendirici olduğu kadar öğretici de olan fablleri, tıpkı Ezop’unkiler gibi insanların zayıf yanlarıyla inceden inceye alay eder.
La Fontaine’in dilimize de çevrilmiş birçok yapıtı arasında “Ağustosböceği ile Karınca”, Karga ile Tilki, “Tavşan ile Kaplumbağa” ve “Kurt ile Kuzu” en ünlülerindendir. Karga ile Tilki'de bir ağaçta gagasında peynir tutan kargayı gören kurnaz tilki, karganın sesinin güzelliğini överek, ondan bir şarkı söylemesini ister. Karga, tilkinin övgüsüne kanıp, “gak” demek için ağzım açınca peynir düşer. Peyniri kapan tilki ders vermekten de geri kalmaz: “Her dalkavuk çıkarı için över, yüzüne güler, peyniri yer” der.
