Kefal
Kefaller iri pullu, uzun ve dolgun gövdeli, sürü halinde dolaşan gümüşsü renkte balıklardır. Tropik ve ılıman bölge denizlerinin kıyıya çok yakın sularında görülürler. Sazangillerin birkaç türü de bu balıklarla akraba olmadıkları halde tatlı su kefali adıyla tanınır. Tatlı su kefallerinin gerçek kefallerden farklı olarak tek bir sırt yüzgeci vardır.
Mugilidae familyasını oluşturan gerçek kefallerin uzunluğu 30-90 cm arasında değişir. Sırt yüzgeçleri iki tane ve birbirinden ayrıdır. Gözlerinin çevresinde genişçe bir alanı kaplayan yağ dokusu bazen gözlerinin içine doğru iyice ilerler. Çamurlu ve yosunlu diplerdeki deniz solucanlarını, balık yumurtalarını, yumurtadan yeni çıkmış balık yavrularını ve çok küçük su bitkilerini yerler. Bir kefal kalın dudaklarıyla dipleri eşeleyip ağzını çamurla doldurur. Sonra bu çamurları ağzında geveleyerek ayıklar, yiyemediklerini tükürür. Ayrıca solungaç yapraklarındaki tüysü yapılar, solungaçlar üzerinden geçen sudaki küçük bitkileri tutar. Çoğunun güçlü, taşlığa benzer midesi ve uzun incebağırsağı vardır.
Gerçek kefallerin Türkiye’yi çevreleyen sularda yaşayan altı türü vardır. Bunlar arasında has kefal (Mugil cephalus) hızlı büyüyen, havyan (balık yumurtası) değerli, uzunluğu 1 metreyi aşabilen ve bazı ülkelerde özel olarak yetiştirilen bir türdür. Uzunluğu en çok 55 cm olan altınbaş kefal (Liza aurata) adını solungaç kapaklarındaki altın sarısı lekeden alır.
Tatlı su kefallerinin en tanınmış türü 80 cm uzunluğa ve 4 kg ağırlığa erişen kepenezdir (Leuciscus cephalus). Büyük bir ağzı, kenarları noktalı pulları vardır. Türkiye’nin hemen her yerine, Avrupa’nın büyük bir bölümüne, Karadeniz ve Hazar Denizi’ne dökülen akarsulara yayılmıştır. İncibalığı adıyla da tanınan inci kefali (Chalcalburnus tarichi) yalnız Van Gölü ve çevresindeki akarsulara özgü bir türdür.
