Maurice Utrillo
Paris sokaklarının ressamı olarak tanınan Maurice Utrillo Montmartre’da doğdu. Önceleri akrobatlık ve modellik yapan, sonradan ressam olarak tanınan Suzanne Valadon’un evlilik dışı çocuğuydu. Utrillo adını, kendisini evlat edinen ve bakımını üstlenen bir İspanyol’dan aldı. 19. yüzyıl sonlarında Paris’in sanatçılarla dolu bohem havasında büyüdü. Yaşamı boyunca yalnızca iki tutkusu oldu: Resim ve alkol. İçki içmeye çok genç yaşta başlayan sanatçı, bu yüzden birkaç kez tedavi görmek zorunda kaldı.
Resim yapmaya annesinin ısrarıyla başladı. Sürekli açık havada çalışıyor, yaşadığı yerdeki sokakları, caddeleri, evleri, bahçeleri olağanüstü bir duyarlılıkla tuvaline aktarıyordu. Derin bir hüzün ve yalnızlık duygusunun çocuksu bir sevinçle kaynaştığı özgün resimler yaptı. Bazı sanat eleştirmenlerince naif ressam olarak değerlendirildi. Resmini yapacağı konunun cetvelle önce ayrıntılı bir taslağını çizer, sonra boyamaya başlardı. Resimlerini genellikle mukavva ya da ahşap üzerine çizer, kalın boya katmanları uygulayarak renklendirirdi. Yaşadığı dönemde ve sonradan birçok kez taklit edildiyse de, hiçkimse onun yalın ve özgün üslubuna ulaşamadı.
Aynı sokakları ve caddeleri değişik açılardan birçok kez resmetti. Montmartre’da Sacre-Coeur (Kutsal Yürek) Bazilikası ve Paris’in en eski kilisesi olan Saint Pierre en sık işlediği konular arasındaydı. En verimli dönemini, sürekli kar manzaraları yaptığı için “beyaz dönem” olarak adlandırılan yıllarda (yaklaşık 1908-14) yaşadı. Bir süre sonra açık havada resim yapmayı bıraktı. Artık atölyesinden çıkmıyor, Paris kartpostallarından resim yapıyordu. Müşterileri atölyesine geliyor, yüzlerce resim arasından kendi zevklerine uygun olanını seçiyordu.
Zamanla daha çok tanınmaya, tablolarının fiyatı yükselmeye başladı. Eleştirmenler sık sık ondan söz ediyorlardı. Ne var ki, dağınık ve sorunlarla dolu bir yaşam, aşırı alkol ve yetersiz beslenme sonucunda sağlığı giderek bozuldu. İçki ve resim dışında artık hiçbir şeyle ilgilenmediğinden ünlendiğinin farkında bile değildi.
I. Dünya Savaşı’nın ardından, dostlarının yardımıyla La Boetie Sokağı’ndaki bir galeride sergi açtı. Çevresinin ısrarıyla zorla gittiği sergisinde çok içkili olduğu için kendi resimlerini tanımakta bile güçlük çekti. Bir süre sonra Lucie Valore adlı bir kızla evlendi. Karısının ısrarıyla Paris’ten ayrılarak Le Vesinet’ye yerleşti. 1928’de Legion d’honneur nişanıyla onurlandırıldı. Ardında olağanüstü güzellikte yüzlerce tablo bırakarak 72 yaşında öldü. Utrillo'nun çok tanınan resimleri Montmagny Bahçesi (1907), Berlioz’un E vi (1910), Morıtmartre’da Müller Sokağında Kahvehane (1912), Moulin de la Galette (1922) ve Jeanne d’Arc Caddesi’nde Kış'tır (1934). Sanatçının ayrıca çok sayıda taşbaskı çalışması da vardır.
