Pygmalion
Yunan mitolojisinde anlatıldığına göre Pygmalion, tanrıça Afrodit’in heykeline âşık olan bir Kıbrıs kralıdır. Romalı şair Ovidius ise Değişişler (Metamorphoses; İS 8. yüzyıl) adlı yapıtında daha değişik bir öykü anlatır: Pygmalion her gördüğü kadında bir kusur bulan, bu yüzden de evlenmek istemeyen genç bir heykelcidir. Günün birinde usta elleriyle fildişinden çok güzel bir kadın heykeli yapar. Heykelin güzelliği karşısında büyülenen Pygmalion, ona bakmaya doyamaz ve sonunda âşık olur. Gerçekmiş gibi her gün onu giydirir, kuşatır, pırıl pırıl deniz kabukları, renk renk taşlar ve çiçekler armağan eder, sever, okşar. Geleneksel Afrodit şenliklerinde Pygmalion, yaptığı heykelin tıpatıp benzeri bir eş vermesi için tanrıçaya yakarır. Şenlik sona erince eve, heykelinin yanına döner. Genç adam baktıkça heykelin kımıldadığını, etten kemikten gerçek bir kadına dönüştüğünü görür. Büyük bir sevinçle ona sarılır. Evlendikten sonra karısına Galateia adını verir.
İrlandalı oyun yazarı George Bernard Shaw bu öyküden esinlenerek Bir Kadın Yarattım (Pygmalion; 1913) adlı bir oyun yazmış, bu oyunun 1956’da sahnelenen My Fair Lady adlı müzikal uyarlaması daha sonra filme çekilmiş ve ülkemizde Benim Tatlı Meleğim adıyla gösterilmiştir.