Çıngıraklı Yılan
Çıngıraklı yılanların hepsi de Amerika kıtasında yaşayan yaklaşık 30 türü vardır. Bu ilginç hayvanların adı kuyruklarının ucundaki çıngıraktan kaynaklanır. Yılan kuyruğunu yukarıya kaldırıp hızla titreştirdiğinde, birbirine gevşekçe bağlanmış bir dizi kuru, boynuzsu deri parçasından oluşan bu çıngırak 30 metre uzaktan bile duyulabilen tiz ve hışırtılı bir ses çıkarır. Bu organın görevi büyük olasılıkla çevredeki hayvanları uyararak yılanın üzerine basmalarını engellemektir.
Çıngıraklı yılanların yavrularında çıngırak yoktur. Bir süre sonra oluşmaya başlayan çıngırağa her deri değişiminde yeni bir parça eklenir. Bu parçalar çok gevrek ve kırılgan olduğundan, erişkin çıngıraklı yılanların çok azında tamamlanmış bir çıngırak bulunur. Çıngırağın parça sayısı erişkin hayvanlarda genellikle sekiz ya da 10’dur.
Bütün çıngıraklı yılanlar zehirlidir; üstçenelerinde içinde zehir kanalı olan iki iri diş bulunur. Bu zehir dişleri kullanılmayacağı zaman geriye doğru yatabilir. Çıngıraklı yılanlar engereklerin de yer aldığı Viperidae familyasındandır. Familya üyelerinin çoğu gibi çıngıraklı yılanlar da ağır kanlıdır ve genellikle saldırmaktansa kaçmayı yeğlerler; yalnızca üzerlerine basıldığında ya da başka bir şekilde kızdırıldıklarmda ısırırlar.
Çıngıraklı yılanların kafalarının iki yanında, göz ve burun delikleri arasında iki derin çukur vardır. Bu çukurlardaki ısı alıcı organlar hayvanın avını bulmasına yardımcı olur. Küçük çıngıraklı yılanlar kertenkele ve kurbağayla beslenir; iri türler ise başa çıkabildikleri her şeyi, örneğin kertenkele, kurbağa, fare ve sıçanları, hatta yavru tavşanları ve kuşları yerler.
Familya üyelerinin çoğu gibi çıngıraklı yılanlarda da yumurtalar dişinin karnında çatlar ve bir düzine kadar gelişmiş yavru doğar. Yeni doğmuş yavruların da zehir dişleri vardır. Çıngıraklı yılanlar da bütün yılanlar gibi çok sıcağa ve çok soğuğa dayanamaz. Sıcakta barınaklarına sığınır, kışın da taşların arasında, kaya yarıklarında hep birlikte kış uykusuna yatarlar.
ABD’nin güney kesimlerinde bulunan Crotalus adamanteus 2 metreyi aşan uzunluğu ve 15,5 kilograma varan ağırlığıyla zehirli yılanların en irilerinden biridir. Zehri öldürecek kadar güçlü olan bu çıngıraklı yılanın zeytin yeşili ya da kahverengi gövdesinde, sırtından karnına kadar baklava dilimi biçiminde koyu renk lekeler vardır. ABD’nin güneybatısındaki çöllük bölgelerde yaşayan boynuzlu çıngıraklı yılanın (Crotalus cerastes) gözlerinin üzerindeki iri pullar boynuz gibi iki çıkıntı yapar. Uzunluğu 75 cm kadar olan bu yılanın koyu lekelerle süslü derisi soluk kahverengi ya da sarıdır. Boynuzlu yılanın öbür türlerinkine benzemeyen ilginç bir sürünme hareketi vardır. Gövdesini önce çöreklenir gibi kıvırıp sonra açarak verevlemesine ilerlerken kumların üzerinde J harfine benzeyen tipik bir iz bırakır. Çizgili çıngıraklı yılan (Crotalus horridus) ABD’nin doğu ve orta bölgelerinde bulunan bir türdür. En zehirli ve tehlikeli çıngıraklı yılanlar ise Meksika’daki Crotalus basiliscus ile Güney Amerika'nın tek çıngıraklı yılanı olan Crotalus durissus türleridir
