Claude Debussy
(1862-1918). Besteci Achille Claude Debussy Paris yakınlarında, St. Germain-en-Laye’de doğdu. Dönemin izlenimci ressamlarıyla birçok ortak görüşü paylaşan Debussy, müzikte İzlenimcilik Akımı’nın kurucusudur. Dramatik ve kalıplaşmış bir anlatımdan kaçınarak, İzlenimcilerin resimde ışık ve rengi vurgulaması gibi, o da müzikte ton ve armoniyi öne çıkardı.
Debussy kalabalık ve yoksul bir ailenin çocuğuydu. Küçük yaşta piyano çalışmaya başlamış olmasına karşın, müzik yeteneği ancak 10 yaşındayken fark edildi. Bir aile dostunun desteğiyle 1873’te Paris Konservatuvarı’na girdi.
Debussy müzik konusundaki özgün görüşleri yüzünden konservatuvardaki öğretm enlerle sık sık anlaşmazlığa düştü. 18 yaşındayken, Çaykovski’nin varlıklı koruyucusu Bayan Nadejda von Meck ile tanıştı. Yaz tatilleri sırasında Nadejda von Meck’in çocuklarına piyano dersi vermek üzere onunla İtalya ve Rusya’ya gitti. 1884’te Savurgan Oğul adlı yapıtıyla, çok önemli bir ödül olan Roma Ödülü’nü kazandı. Bu başarı yüzünden İtalya’da Medici Villası’nda öğrenim olanağı kazanan Debussy, sıla özlemine dayanamayarak ikinci yılın sonunda Paris’e geri döndü.
Dönemin yerleşik müzik anlayışının dışına çıkarak, yepyeni bir anlayışla besteler yapan Debussy’nin üslubu günümüzde de birçok bakımdan yenilikçi özelliğini korumaktadır. Gençliğinde Richard Wagner ve Rus besteci Mussorgski’nin müziğinden etkilenen Debussy, geçmişin klasik ve romantik müzik geleneğinden koparak, yeni biçim arayışlarına yöneldi. Bununla birlikte, Debussy’nin özgün üslubunu yansıtan arı ve incelikli müziğinde klasik ve romantik müzik anlayışının izlerine de rastlanır. Paul Verlaine ve Claude Monet gibi döneminin yenilikçi şair ve ressamlarının çalışmalarını ilgiyle izleyen Debussy, sürekli olarak müzikte de yeni ve özgün olanı aradı. Debussy bugün müzik uzmanlarınca çağdaş müziğin öncüsü olarak kabul edilmektedir.
Pelleas et Melisande (1902) operası, Bir Faun’un Öğleden Sonrasına Prelüd (1894), orkestra için bestelediği Deniz (1905); piyano parçalarından Görüntüler (1905-07), Ay Işığı (1890-1905) ve Çocukların Köşesi (1908) en çok bilinen yapıtları arasındadır.
