Dellalzade İsmail Efendi
Dellalzade İsmail Efendi, Türk bestecisi (İstanbul 1797-ay.y. 1869). Saray tellallarından Mustafa Ağa'nın oğlu olan Dellalzade İsmail Efendi, küçük yaşta hafız oldu. Biraz müzik öğrendikten sonra Hammamizade Dede Efendi'nin meşklerine katılıp, Enderun'a ve saray fasıl heyetine alındı (1816). Babasının ölümünden sonra Mahmut ll'nin beğenisini kazanarak saray müezzinleri arasına girdi. Besteci Haşim Bey'in ablasına olan aşkından dolayı bir süre saraydan ayrılmak zorunda kalıp, yeniçeriliğin kaldırılışında yararlılık gösterdiği için Mahmut II tarafından bağışlandı (1826) ve Musahib-i Şehriyari unvanı verildi. Müezzinlik ve hanendelik yapmayı da sürdürüp, hocası Dede Efendi ve arkadaşı Mutafzade'yle hacca gitti (Dede Efendi, Mekke'de koleradan öldü). Muzıkayı Hümayun'da ve Enderun'da ders verip, sarayın müezzinbaşılığına getirildi (1862).
2 ilahi, 2 kâr, 13 beste, 7 ağır semai, 10 yürük semai, bir peşrev, bir saz semaisi ve 37 şarkısı günümüze kalan Dellalzade İsmail Efendi'nin ele geçen tam fasılları (ikişer beste ve semai) karcığar, mahur buselik, muhayyer buselik ve çok ünlü olan yegâh fasıllarıdır. Bu yapıtlarda 36 makam kullanmıştır. Besteleri arasında yegâh aksak semai, suzinak beste, ağır devri hindi şarkı özellikle ünlüdür. Kâr'ları, ferahnak ve rehavi makamlarında ve muhammes usulündedir.