Din Savaşları
Din Savaşları, Fransa'da 1562'den 1598'e kadar aralıklı olarak süren dinsel ve siyasal iç savaşları belirten tarih terimi. Din Savaşları, birbirine düşman aristokrat hiziplerinin, iki zayıf hükümdarın (Charles IX, 1560-1574 ve Henri III, 1574-1589) dönemlerinde, karşıt dinsel çizgilerde (katolikler ve calvinci protestanlar ya da Huguenot'lar) toplanmaları sonucunda patlak verdi ve sürdürüldü. Başlangıçta Condé prensi Louis ve Caspard de Coligny tarafından yönetilen protestanlar, 1562-1576 arasında ülke dışındaki protestanlardan destek gördüler. 1572'de binlerce protestanın Aziz Bartholomeus Yortusu günü öldürülmesi (Saint-Barthelemy kıyımı) üstüne, o tarihten sonra üçüncü bir parti, Montmorency ailesinin yönettiği ılımlı katolik hizip ortaya çıktı. Protestanlar yararına bir barışa razı olan Henri lll'e tepki olarak 1576'da, Guise ailesinin önderliğinde Kutsal Birlik adlı aşırı katolik parti kuruldu. Bourbon sülalesinin protestan önderi Navarre kralı Henri III (daha sonra Henri IV unvanıyla Fransa tahtına çıktı) 1584'te krallık tacının vârisi olunca, Kutsal Birlik hem krala, hem de protestanlara karşı daha saldırgan duruma geldi, 1589'da Henri lll'e bir suikast düzenleyip, Henri'nin Fransa tahtına çıkmasından sonra katolikliğe dönmesine (1593) karşın, muhalefetini sürdürdü. Sonunda Henri IV, Kutsal Birlik'i yendi ve 1598'de Nantes Fermanı'yla protestanlar daha istikrarlı bir dinsel hoşgörü ortamından yararlanmaya başladılar.
Din Savaşları döneminde Fransa Krallığı, devlet dairelerini neredeyse özel mülkü gibi kullanıp savaşçı aristokrasiyi uzaklaştıran yeni-soylu hukukçu yöneticilere dayanıyordu. Ancak savaşların sürmesiyle kentlerde ve köylerde ortaya çıkan protesto hareketleri, üst sınıfların birleşmesine ve krallığın korunmasını gözetmelerine yol açtı. Ülkede toplumsal yapı katılaştı ve Fransız monarşisi, sonraki iki yüzyılda Fransayı yönetecek mutlakıyet yönetimini uygulamaya koydu.