Eşref
Eşref, Türk şairi (Gelenbe, Manisa 1847-Kırkağaç, Manisa 1912). Manisa Hatuniye medresesinde öğrenim gören Eşref (tam adı Mehmet Eşref tir), Manisa Tahrirat Kalemi'nde, Turgutlu, Akçahisar Mal Müdürlükleri'nde çalıştı. Fatsa (1878), Çapakçur, Ünye, Tirebolu, Akçadağ, Kula, Kırkağaç, Gördes kaymakamlığı yaptı. Bir "fesat komitesinin" başı olduğu ihbar edilince İstanbul'a getirtilerek (1902) tutuklandı; bir yıl hapis cezası verildi. Cezasını çektikten sonra İzmir'de gözaltında tutulurken Mısır'a kaçıp (1903), Paris'e ve İsviçre'ye geçti; Kıbrıs'ta kaldı. Meşrutiyet'in ilanında (1908) çıkarılan aftan yararlanarak İstanbul'a dönüp, Adana vali muavinliğine atandıysa da, kısa bir süre sonra emekliye ayrıldı ve Kırk ağaç'a çekildi.
Eşref, biçim olarak divan geleneğini sürdürmekle birlikte, içerik açısından bütünüyle yergiye kaymış, içinde yaşadığı dönem, öteki çağdaşları gibi onu da düzene karşı olmaya zorladığından, oklarını Abdülhamit'e ve yönetim biçimine yönelterek, işi bütün düzeni ve düşünce sistemini eleştirmeye vardırmıştır. Türk edebiyatının en büyük yergi ustası sayılmaktadır.
Başlıca yapıtları: Deccal (Mısır, 1904), Şah ve Padişah (Mısır, 1906), Hasbıhal yahut Eşref ve Kemal (Hürriyet Kasidesi'ni örnekseyerek yazdığı şiir, Mısır, 1908), Külliyat-ı Eş'ar(ya da Eşref'in Külliyatı, 1928'de basıldı).