İsmail Safa
İsmail Safa, Türk şairi (Mekke 1867-Sivas 1901). Hicaz mektupçusu Behçet Efendi'in oğlu olan İsmail Safa, sınavla Darüşşafaka'nın ikinci sınıfına girerek ortaöğrenimini tamamladı (1886). Evkaf Nezareti'nde ve Telgraf Nezareti'nde memurluk, Mülkiye İdadisi'nde edebiyat öğretmenliği (1890) yapıp, evinde gizli toplantılar yapıldığı gerekçesiyle Sivas'a sürüldü (1900).
Bir ara Mirsad mecmuasının başyazarlığını yapan İsmail Safa, aynı dergide Kâmil takma adıyla şiirler yazmış, Muallim Naci tarafından "Şairi maderzad" (anadan doğma şair) diye anılmıştır. Genellikle içli ve hastalıklı bir duygu dünyasını yansıtan şiirleri, dil ve biçim açısından eskiye bağlanmakla birlikte, öz açısından yeni olduklarından eski ile yeni arasında bir köprü olma özelliği taşırlar.
Başlıca yapıtları: Sünühat(1890), Huzma Safa (birinci bölümünde babasının şiirleri de yer alır, 1891), Mağdure-i Sevda (1892), Mevlid-i Pederi Ziyaret (1894), Mensiyat (1896), Hissiyat ve Eş'ar-ı Vefa (en küçük kardeşi Ali Kami Akyüz tarafından, öbür kardeşi Ahmet Vet'a'nın şiirleriyle birlikte bastırıldı, 1912).