Helen Keller
(1880-1968). ABD’li yazar ve eğitimci Helen Keller kör ve sağırdı. Ne var ki, örnek bir mücadele vererek özürlülerin yararına çalışmalar yaptı.
Helen Keller Alabama’da, Tuscumbia’da doğdu. Doğduğunda normal ve sağlıklı bir bebekti. 19 aylıkken geçirdiği ağır bir hastalıktan sonra kör ve sağır kaldı. Çok geçmeden konuşma yetisini de yitirdi.
Altı yaşına geldiğinde 20 yaşında Anne Sullivan adında bir öğretmenle çalışmaya başladı. Sullivan da görme özürlüydü ama bütünüyle kör değildi. Boston’daki Perkins Körler Okulu’nda öğrenim görmüştü. Burada öğrendiği yöntemleri Helen Keller’in işitme özrünü de göz önünde bulundurarak uygulamayı denedi. Sullivan, Helen’e ilk dersinde bir bebek getirdi ve b-e-b-e-k sözcüğünün harflerini parmaklarıyla çocuğun avucuna yazdı. Helen bu yeni oyunu sevdi ve dokunmayla kısa zamanda birçok sözcük öğrendi. Çok geçmeden hemen her şeyin adını öğrenmişti. Ayrıca ses titreşimlerini duymak amacıyla Sullivan’ın gırtlağına parmaklarını koyarak konuşmayı da öğrendi.
1890’da Helen, Sullivan’la birlikte Boston’daki Horace Mann Sağırlar Okulu’na gitti. Burada Braille alfabesiyle okumayı öğrendi. Olağanüstü bir zekâsı olduğundan, okullarda uygulanan programları hiçbir güçlük çekmeden izleyebiliyordu. Daha sonra Massachusetts, Cambridge’deki Radcliffe Koleji’ne gitti. Anne Sullivan derslerde Keller’in yanma oturuyor ve anlatılanları onun avucuna yazıyordu. Helen 1904’te üstün başarıyla okulu bitirdi.
Körlerin sorunlarıyla ilgilenmek Helen Keller’in yaşamının başlıca amacıydı. Çocukluk yıllarını Karanlığın İçinden (The Story of My Life; 1902) adlı özyaşamöyküsünde anlattı. Bu kitapta okumayı, yazmayı ve konuşmayı öğrenirken karşılaştığı sorunları ve Anne Sullivan ile aralarındaki olağanüstü ilişkiyi dile getirdi. 1959’da William Gibson’un bu kitaba dayanarak yazdığı oyun 1960’ta Pulitzer Ödülü’nü kazandı. Helen Keller’in yazdığı öbür kitaplar The World I L ive in (1908; “Yaşadığım Dünya”), Out o f the Dark (1913; “Karanlıktan Kurtuluş”), Helen Keller’s Journal (1938; “Helen Keller’in Günlüğü”) ve Let Us Have Faith'dir (1940; “İnançlı Olalım”).
Sağır ve körlere destek sağlamak amacıyla dünyayı dolaşan Helen Keller, körlere yardım etmek isteyen insanlara büyük bir istekle konferanslar veriyordu. Ne var ki, konuşması iyi anlaşılmadığından bir çevirmenin yardımı gerekiyordu. Yaşamının son yıllarını Connecticut’ta okuyup yazarak ve her gün gelen birçok mektubu yanıtlayarak geçirdi. 1964’te, ölümünden dört yıl önce, ABD’nin en büyük ödüllerinden biri olan Özgürlük Madalyası’nı aldı.
