İngmar Bergman
İngmar Bergman, İsveçli sinema ve tiyatro yönetmeni, senaryo yazarı (Uppsala 1918). İlk senaryosunu 1943'te yazan İngmar Bergman, birbirini bütünleyen iki sanat etkinliğini (bir yandan tiyatro oyunlarının, bale ve operaların sahneye konması, öte yandan sinema ve televizyon için birçok film çekimi) birlikte yürüterek, her iki alanda da büyük ün kazandı. 1963'te Stockholm Krallık Tiyatrosu'nun yöneticiliğine getirildi.
Sinema yapıtlarını genel olarak iki temel temaya dayandıran (bunlardan biri düşünceye dönük, felsefi ve metafiziktir. Tanrı, iyilik, kötülük ve yaşamın anlamı konularında kendini sorgulayan bir dünyanın bunalımını inceler; öbürü alaycı ve çarpıcıdır: Kadın ve erkek arasındaki iletişimin olanaksızlığını ince çeşitlemelerle işler) İngmar Bergman'ın, önceleri gerçekçi, daha sonra alegorik olan anlatımı, özü kavrayabilme çabasıyla yıllar geçtikçe yalınlaşmış, ama sanatçı biçimsel araştırmalardan hiçbir zaman vazgeçmemiştir.
Başlıca filmleri: Fangelse (Cezaevi, 1948), Sommarlek (Yaz Oyunları, 1950), Cyclarnas Afton (Gezgincilerin Gecesi, 1953), Yedinci Mühür(Det Sjunde İnseglet, 1956), Yaban Çilekleri(Smultronstallet, 1957), Ansiktet (Yüz, 1958), Sasomi Enspegel(Aynanın İçinden, 1961), Nattvardsgâterna(Kış Işığı, 1962), Sessizlik (Tystnaden, 1963), Vagtimmen (Kurtların Saati, 1967), Utanç (Skammen, 1968), Anna'nın Tutkusu (En passion, 1969), Temas(Beröningen, 1970), Viskningar och Rop (Çığlıklar ve Fısıltılar, 1972), Scener ur- ett Aktenskap (Evlilik Yaşamından Sahneler, 1975), Herbstsonate (Sonbahar Sonatı, 1977), Aust dem Leben der Marinotten (Kuklaların Yaşamı Üstüne, 1980); Fanny ve Alexander (Fanny och Alexander, 1982), Efter repetitionen (Provadan Sonra; televizyon filmi, 1984).
Not: İsveçli sinema ve tiyatro yönetmeni, senaryo yazarı İngmar Bergman, çağdaş sinemanın en etkili kişilerinden biridir. Büyük bölümünün senaryosunu da yazdığı filmlerinde, özellikle aşk ve ölüm, inanç ve kuşku, saflık ve tecavüz gibi konulan işlemiştir.