Leylak
Baharla birlikte, henüz tam yapraklanmadan önce, hoş kokulu çiçeklerle donanan leylaklar karşıdan kocaman bir çiçek buketini andırır. Renkleri eflatundan koyu mora, beyazdan açık pembeye kadar değişen alımlı çiçekleri için yetiştirilen bu süs bitkilerinin, Asya’da ve Avrupa’nın doğu kesimlerinde kendiliğinden yetişen 30 kadar yabanıl türü vardır. Hepsi de çalı ya da küçük ağaççık yapısında olan bu türler, zeytingiller (Oleaceae) familyasının Syringa cinsini oluşturur.
Leylakların dalların ucuna dizilmiş piramit biçiminde dik salkımları çok sayıda minik çiçekten oluşur. Eğer bir leylak salkımına yakından bakarsanız, her bir minik çiçeğin dört parçaya ayrılmış küçük bir boru biçiminde olduğunu görürsünüz. Bu borumsu çiçeklerin her biri içinde ikişer tane erkekorgan taşır. Kışın leylakların dallarının üzerinde yapışkan bir maddeyle sıvalı pulsu tomurcuklar oluşur. Bu tomurcuklardan dalların ucunda yer alanlar genellikle gelişemeden köreldiği için ağaç büyümesini yan tomurcuklar aracılığıyla sürdürür. Leylakların dallara karşılıklı dizilerek sık bir doku oluşturan kalp biçiminde, iri yaprakları vardır. Tek bir sap üzerine dizilmiş yaprakçıkların oluşturduğu bileşik yapraklı ayrıksı örneklerine de rastlanır.
Anayurdu Güneydoğu Avrupa olan adi leylak (Syringa vulgaris) bahçelerdeki en yaygın leylak türüdür. Çok eski zamanlardan beri yetiştirilen bu türden, yapılan melezleme çalışmalarıyla yüzlerce süs çeşidi geliştirilmiştir. Mavimsi ve kırmızımsı ilginç çeşitlerinin yanı sıra katmerli çeşitleri de vardır.
