Maurice Ravel
(1875-1937). Fransız besteci Joseph Maurice Ravel, geleneksel armonileri, gamları ve ritimleri özgün, kişisel üslubuyla bütünleştirerek biçim ve üslup açısından kusursuz yapıtlar yarattı. Yurttaşı Claude Debussy ile birlikte İzlenimci müziğin en büyük ustalarından sayılır.
Fransa’nın Bask Bölgesi’ndeki Ciboure’da doğan Ravel, kültürlü ve sanatçı bir aileden geliyordu. 1889’da Paris Konservatuvarı’na girerek Fransız besteci Gabriel Faure (1845- 1924) gibi dönemin ünlü bestecilerinden ders aldı. Tanınmış yapıtlarından birçoğunu bu yıllarda besteledi. Ravel, ilk yapıtlarıyla sonrakiler arasında ustalık ve teknik yetkinlik açısından hemen hemen hiç fark görülmeyen ender sanatçılardandır. Ne var ki, Faure dışında bütün konservatuvar öğretim üyeleri onun ilk yapıtlarını aşırı yenilikçi bulduklarından, konservatuvarın her yıl verdiği Roma Ödülü için dört kez başvurmasına karşın hiçbir zaman kazanamadı.
Sanatçının besteci olarak ünü, piyano ve orkestra için bestelediği yapıtlara dayanır. Piyano için bestelediği bazı yapıtları sonradan orkestra için düzenlenmiştir. Piyano yapıtları arasında Su Eğlenceleri (1901), Aynalar (1905), Gecelerin Gaspard’ı (1908) ve Couperinin Mezarı (1917) sayılabilir. Ayrıca iki piyano konçertosu vardır. 20. yüzyılın başında Rus balesini yeniden canlandıran Sergey Diaghilev’in siparişi üzerine Daphnis ve Chloe (1912) adlı bale süitini yazdı. Vals (1920) ve balerin Ida Rubinstein için bestelediği Bolero (1928) en ünlü yapıtlarındandır. Çocukları çok seven Ravel, Kaz Ana Süiti (1908) ve Fransız yazar Colette’le (1873-1954) yaptığı ortak çalışma ürünü, bale ve pantomime dayalı Çocuk ve Büyücüler (1925) adlı bir opera da yazdı.
Yaşamının son beş yılında bir beyin kanaması sonucu konuşma yetisini yitiren Ravel artık nota da yazamıyordu. Sanatçı başarısız bir beyin ameliyatı sonucu öldü.
