Mehmet Başaran
Mehmet Başaran, Türk şairi ve yazarı (Ceylan köyü, Lüleburgaz 1926). Hasanoğlan Yüksek Köy Enstitüsü'nü bitiren (1946) Mehmet Başaran, Aksu (Antalya) Köy Enstitüsü'ne öğretmen olarak atandıysa da, 1946 seçimlerinden sonra uygulanan siyaset sonucu askere alındı (1947) ve dönem sonunda kıtaya çıkarıldı. Askerlik dönüşü Edremit IX. Bölge Gezici başöğretmenliğine atanıp, 1951-1953 arasında köy ilkokul öğretmenliği yaptı. İstanbul Halk Eğitimi Folklor bölümünde görev aldı (1956). Türkiye Öğretmenler Sendikası'nın kuruluş çalışmalarına katılıp, genel yönetim kurulu üyeliği ve Marmara Bölgesi temsilciliğinde bulundu.
İlk şiir ve yazıları Köy Enstitüleri Dergisi’nde yayınlanan Mehmet Başaran, köy enstitüsü çıkışlı yazarların en başarılılarından sayılır. Şiir ve öykülerinin yanı sıra, anılarını ve izlenimlerini anlattığı yazılarıyla da tanınır. Kendi deyimiyle "Yeni bir ateş yakmanın coşkusu içinde, bu coşkunun, yaratıcı emeğin türküsünü söylemek isteğiyle" başladığı şiir çalışmalarını, gene toplumcu-gerçekçi bir görüşün egemen olduğu öykülerle sürdürmüştür.
Şiirleri: Ahlat Ağacı (1953), Karşılama (1958), Nisan Haritası (1960), Kocakent (1963), Pıtraklı Memleket (1969), Gök Ekin (1975). Günler Toz Rengi (1986), Sis Dağının Başında Borana Bak Borana (1990).
Öyküleri: Aç Harmanı (1962), Zeytin Ülkesi( 1964), Sürgünler (1970), Elif Diye Bir Türkü (1976; 1970 TRT. Sanat Ödülleri tek öykü ödülü), Dilsiz Oyunu (1983).
Roman: Memetçik Memet (öz yaşamına dayalı, 1978; 1979 Orhan Kemal Roman Armağanı).
Anı-İnceleme: Hoşçakal Dünya (1990), Gaz Kokan Suskunluk (1991), Aydınlanma Yolunda (1993).