Muhammet İkbal
Muhammet İkbal, Pakistanlı şair ve felsefeci (Sialkot, Batı Pakistan 1876'ya d.- Lahor 1938). Lahor'da öğrenim görüp, Batı edebiyatı ve düşüncesine ilgi duyan Muhammet İkbal, Cambridge'de hukuk ve felsefe okuyup (1905-1907), Almanya'ya geçerek (1907), Münih Üniversitesi'nde doktora çalışmasını tamamladı (1908). Londra Üniversitesi'nde kısa bir süre Arap edebiyatı dersleri verip, Lahor'a dönünce (1908), felsefe ve hukuk dersleri vermeye başladı; ama çok geçmeden avukatlığı seçti. Pencap Meclisi'ne üye seçilip (1927), Kabil Üniversitesi'ni modernleştirme çalışmalarında görev aldı (1933). Bağımsız Pakistan devleti düşüncesini ortaya attıysa da, bu ülküsünün gerçekleştiğini göremeden öldü.
"İslâm şairi" diye anılan Muhammet İkbal, Farsça ve Urduca şiirlerinde İslâm tarihindeki zaferleri, İslâm devletlerinin günümüzde düştükleri güçsüz durumu, vb. yi işlemiş, Mevlana'nın, Taggart'ın, Nietzsche'nin, Bergson'un etkisinde kalmıştır.
Başlıca yapıtları: Şarktan Haber (Peyam-ı Maşrık, 1923), Zebur-ı Acem (Gülşen-i Raz-ı Cedit [Yeni Gülşen-i Raz] ve Bendeginame [Kulluk Kitabı] mesnevileriyle birlikte, 1927), Cavidname (Sonsuzluk, Farsça mesnevi,(1934),İslâm'da Dini Tefekkürün Yeniden Teşekkülü (The Construction of Religious Thought in İslâm, 1934), Misafir (Farşça mesnevi, 1934), Bal-i Cibril (Cebrail'in Kanadı, Urduca, 1935), Pes çi Bayed Kerd Ey Akvam-ı Şark? (Ey Doğu Ulusları Ne Yapmalı?; Farsça mevnevi, 1936), Kelim (Atasözü, Urduca, 1936).