Muammer Sun
(doğumu 1932). Büyük çaplı yapıtların yanı sıra çocuk ve gençlik şarkıları da besteleyen Muammer Sun müzik eğitimi konusundaki çeşitli yayınlarıyla da tanınır.
Ankara’da doğan Sun, Askeri Muzıka Okulu’nda öğrenim gördü. Daha sonra Ankara Devlet Konservatuvarı’nın kompozisyon bölümünde Ahmet Adnan Saygun’un öğrencisi oldu. 1960’ta konservatuvarın yüksek bölümünü bitirdi ve aynı yıl, bu okulda solfej öğretmenliğine başladı. 1967-70 arasında, Milli Eğitim Bakanlığı’nda, Kültür Müsteşarlığı danışmanı olarak görev yaptı. Bu yıllarda, bir yandan Gazi Eğitim Enstitüsü’nün Müzik Bölümü’nde ders verirken, bir yandan da TRT ve Ortadoğu Teknik Üniversitesi’nin düzenledikleri folklor araştırmalarına katıldı. 1970-75 arasında yeniden Ankara Devlet Konservatuvarı’nda öğretmenlik yaptı. Bu dönemde, müzik ve sahne sanatlarının temsilcisi olarak TRT Yönetim Kurulu üyeliğinde de bulundu (1969-72). 1974’te bir süre Ankara Devlet Konservatuvarı müdürlüğünü de üstlenen Sun, 1975’te İzmir Devlet Konservatuvarı’nda kompozisyon öğretmenliğine getirildi. 1980’de İstanbul Devlet Konservatuvarı’na geçti. 1982’de emekliye ayrıldı. 1987’de Ankara Devlet Konservatuvarı’nda yeniden ders vermeye başladı. Yüksek Öğretim Kurulu (YÖK) tarafından kendisine doçent unvanı verilen Sun, 1990’da Bilkent Üniversitesindeki Modal Müzik Araştırma Merkezi’nde uzman olarak çalışmaya başladı.
Geleneksel müzik birikimimizden geniş ölçüde yararlanan Muammer Sun, yerli melodi ve motifleri çok sesli hale getirmede, Kemal İlerici’nin geliştirdiği armoni sistemini kullanmıştır. Yalnız ilk ve ortaöğretimde değil, okulöncesinde de müzik eğitiminin büyük önem taşıdığını savunan Sun, konuyla ilgili düşüncelerini çeşitli yayınlarıyla açıklamakla yetinmeyerek müzik eğitiminde yararlı olacak pek çok örnek parça da bestelemiştir.
Başlıca yapıtları Yurt Renkleri (orkestra süiti, 1953-65), Keman ve Orkestra İçin Dört Parça (1955-72), Demet (yaylı çalgılar orkestrası için süit, 1959-61), Sultan Gelin (soprano ve koro için süit, 1964), Ses ve Orkestra İçin Türküler (1976-77), Sevginin Bedeli (bale, 1973-85), Demet ile Memet (oyun müziği, 1983), Hıdrellez (bale, 1985), Milli Egemenlik Destanı (1987) ve Ben Mimar Sinan'dır (oyun müziği, 1988).
Sun’un başlıca kitapları arasında, Elli Yılın En Güzel Okul Şarkıları (1981), Kır Çiçekleri (çocuk şarkılarından bir demet, 1977), Temel Müzik Eğitimi (1982), Çocuklar İçin Şarkılar, Türküler, Marşlar (1989) sayılabilir.
