Josquin Des Prés
Josquin Des Prés, Fransız bestecisi (Beaurevoir 1440'a d.-Condé-surl'Escaut 1521 ya da 1527). Bir söylentiye göre Ockeghem'den ders alan Josquin Des Prés, Milano katedralinde (1459-1472) ve Roma'da papalık kilisesinde koro şarkıcılığı yaptı. Cambrai, Modena ve Paris'te çalıştıktan sonra, Ferrara dükü Ercole'nin hizmetine girdi.
1500'de Louis Xll'nin sarayında görev alıp, 1515'te imparator Maximilian I tarafından Samt-Quentin de Con-dé-Sur l'Escaut kilisesi müzik yöneticiliğine atandı.
Fransız çoksesli beste yazarlarının en büyüğü olan Josquin Des Prés'nin 32 missası, Petrucci tarafından üç derleme halinde yayınlanmıştır (1502, 1505 ve 1514). Bu missalar ya özgür bir tema, ya bir halk teması ya da dinsel birtema üstüne yazılmışlardır.Elli bir motetinden bazıları Meryem ve İsa'yı konu alır; ötekilerde İncil'den metinler ya da mezmurlar işlenir (Ave Verum, Ave Vera Virgitas, Miserere, Planxit Autem, David). Üslubunun temel özelliği duygululuktur. Ezgi sanatı bakımından da, çağdaşlarının tümünden ayrılan bestecinin, söz sanatına bağlanan diyalektik bir üslubun ve şiirli bir dilin bireşimiyle yaptığı bestelerine, öğrencilerinden biri "música reservata" (ölçülü müzik) adını vermiştir.
Josquin Des Prés,aynı zamanda da bir din dışı müzik bestecisidir. Rondo biçimine, "da capo"nun bölümlemesini yeğ tutmuş,büyük bir özgürlükle daha açık,daha canlı bir üslup kullanmaya ve yeni yapılar bulmaya çalışmıştır. Yetmiş iki şarkısından bir bölümü daha melankolik, daha liriktir: Pleine de Deuil (Yas İçinde), Tenez Moyen vos Bras (Beni Kollarınızla Sarın), J'Aybien Cause de Lamenter(Yanıp Yakınmakta Haklıyım). Öbür yapıtları çok daha neşelidir: Basies Moy (Öpün Beni), vb. Ayrıca, bu iki üslubu, Fransız Rönesansı'nın din dışı bestelerinin temel özelliklerinden olan bu iki görünüşü, tek bir şarkıda birleştirmeyi başarmıştır: Ma Bouche Rit et Mon Coeur Pleure (Ağzım Gülüyor, Yüreğim de Ağlıyor).