Nikolay Vasilyeviç Gogol
Nikolay Vasilyeviç Gogol, Rus yazarı (Sorotçintsıy 1805-Moskova 1852). UkraynalI bir çiftlik sahibinin oğlu olan Nikolay Vasilyeviç Gogol, babası ölünce (1825), annesiyle birlikte Petersburg'a yerleşti (1828). Yaşamı boyunca yurduna hizmet etme tutkusuyla yandı tutuştu; ne var ki önce küçük bir memurluk bulabildi; sonra bir kız okuluna öğretmen atandı. Çocukluk anılarından da yararlanarak kaleme aldığı Masallar (Veçera na Hutore Bliz Dikanki, 1831-1832) adlı öykü kitabıyla üne kavuşup., 1835'te ikinci öykü kitabı Mirgorod Hikâyeleri’ni (Mirgorod; bu yapıtta Taraş Bulba ve Kak Possorils İvan İvanoviç s İvanom Nikiforoviçem [İvan İvanoviç ile İvan Nikiforoviç'in Kavgası] gibi, daha sonra geniş biçimde yeniden işleyeceği öyküler de vardı) yayınladı. Yine 1835'te, Portre (Portret), Nevski Bulvarı (Nevskiy Prospekt) ve Bir Delinin Hatıra Defteri (Zapiski Sumaşedşego) adlı öykülerini içeren Arabeski adlı öykü kitabını ve Burun' u (Nos) yayınladı. 1836'da sahneye konan Müfettiş (Revizor) adlı oyunu, Petersburglu bazı çevrelerin sert tepkisine karşın çok tutuldu. 1841'de Palto'yu (Şinel) tamamladı. Sonra ağır bir bunalım içine girerek Almanya, İsviçre, Fransa, İtalya'ya geziler yaptı (1839-1841). 1842'de Ölü Canlar'ın (Myortvıye Duşi) birinci bölümünü yayınlama iznini alıp, hemen ikinci bölümü yazmaya koyuldu. 1847'de yayınladığı Vibranniye Mesta iz Perepiski s Druz Yami (Arkadaşlarımla Mektuplaşmalarımdan Örnekler) yüzünden dostlarının çoğuyla bozuşunca kızıp, Ölü Canlar'ın müsveddelerini yakarak, hac için Kudüs'e gitti. Moskova'ya dönünce bağnaz bir papazın etkisine girip (1848), umutsuzluk dolu ve dengesiz bir yaşam sürmeye koyuldu. İkinci kez yazdığı Ölü Canlar'ın ikinci bölümünü Şubat 1852'de yakıp, sürekli oruca dayanamayarak kısa süre sonra oldü.