Salâh Birsel
Salâh Birsel, Türk şairi ve deneme yazarı (Bandırma 1919). İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Felsefe bölümünü bitiren (1948) Salâh Birsel, Fransızca öğretmenliği (1943), Sümerbank Teftiş Kurulu revizörlüğü (1950), İş müfettişliği (1953), Edebiyat Fakültesi kütüphane müdürlüğü (1956) ve Ankara Üniversitesi basımevi müdürlüğü (1960-1973) yaptı. TDK Yayım Kolu başkanlığında bulundu.
Edebiyata şiirle giren (Gündüz dergisi, 1937), Yenilikler adlı aylık sanat dergisini çıkaran (1946) Salah Birsel, şiirin yanı sıra günlük, deneme, roman türlerinde de ürün vermiş, 1940 kuşağı şairlerinden olmakla birlikte, özellikle 1950'den sonra, söyleyiş ve öz açısından Orhan Veli şiirinden ve toplumcu şiirden ayrılarak, alaya almanın egemen olduğu, akılcı, özgün yapılı şiirleriyle ün salmıştır. Geniş bir kültürün, kıvrak bir anlatımın görüldüğü düz yazılarıyla da son yılların en başarılı denemecilerindendir. 1993'te Edebiyatçılar Derneği'nin Onur Ödülü Altın Madalyası verilmiştir.
Şiir kitapları: Dünya İşleri (1947), Hacivatın Karısı (1955), Ases(1960), Kikirikname (1961), Haydar Haydar(]972), Varduman (1993).
Deneme, günlük, anı: Şiirin İlkeleri(1952), Günlük (1955), Kendimle Konuşmalar (1969), Şiir ve Cinayet (1975'te TDK Deneme ödülü), Ah Beyoğlu Vah Beyoğlu (1976), Kahveler Kitabı (1976), Kuşları Örtünmek (1976), Boğaziçi Şıngır Mıngır (] 980), Hacivat Günlüğü (1982), Sergüzeşt-i Nono Bey ve Elmas Boğaziçi (1982), İstanbul- Parisj(î 982),¡Yapıştırma Bıyık (1985), Şişedeki Zenci (1986), Yaşlılık Günlüğü (1986, Sedat Simavi Vakfı Edebiyat ödülü), Asansör (1987), Kediler (1987), Aynalar Günlüğü (1988), Bay Sessizlik (1990), Nezleli Karga (1991), Gandhi ya da Hint Kirazının Gölgesinde (1993).