Sıçan
Sıçanlar keme ve farelerle akraba küçük kemirici memelilerdir. Küt burunları, oldukça kısa kuyrukları, küçük göz ve kulakları ayırt edilmelerini kolaylaştırır. Sıçanların Avrasya, Kuzey Afrika ve Kuzey Amerika’da bataklıklardan çayırlara, ormanlardan çöllere kadar uzanan çeşitli yaşama ortamlarına dağılmış 80’i aşkın türü vardır. İçlerinden misk sıçanı ticari değeri yüksek postuyla ünlüdür. Sıçanlar keme ve farelerden farklı olarak genellikle yerleşim birimlerinin dışında yaşarlar. Çayır otlarıyla kaplı alanlarda açtıkları üstü kapalı yollarda dolaşır, fazla derin olmayan oyuklar kazarlar. Her gün ağırlıklarına yakın tohum, kök ve yaprakla beslendiklerinden tarım alanlarına büyük zarar verebilirler. Aşırı çoğaldıklarında
neden oldukları zararlar da iyice artar. Kulak tırmalayan tiz sesleri vardır.
Türkiye’de yaşayan sıçanlardan bayağı tarla sıçanı (Microtus arvalis) Ege Denizi ve Akdeniz kıyıları dışında yaygın ve iyi tanınan bir türdür. Bayağı orman sıçanı (Clethrionomys glareoulus) Anadolu’nun kuzey ve kuzeydoğu kesimlerindeki genişyapraklı ya da karışık ormanlarda 2.000 metre yüksekliğe kadar bulunur.
Avrupa ve Asya’ya özgü bir tür olan su sıçanı (Arvicola terrestris) akarsu ve göl kıyılarının yanı sıra bataklıklarda ve tarım alanlarında da görülür. Uzunluğu, kuyruğu dışında 15-23 cm arasında değişir. Kalın ve koyu kahverengi postu suda uzun süre kalmasını sağlayacak yapıdadır.
