Termos
Termos, içine konan sıcak içecekleri sıcak, soğuk olanları da soğuk tutmaya yarayan bir kaptır. Termosu 1892 dolaylarında İskoç bilim adamı Sir James Dewar (1842-1923), sıvılaştırılmış havayı çok düşük sıcaklıklarda depolamak amacıyla geliştirmiştir.
Termosun metal ya da plastikten yapılmış koruyucu kabı ve bunun içinde de çoğunlukla camdan yapılmış, çift çeperli (duvarlı) bir haznesi vardır. Çeperler arasındaki hava boşaltılmış ve böylece iki çeper arasında hava boşluğu yani bir vakum ortamının oluşması sağlanmıştır. Isı yalnızca üç yolla aktarılabilir: İletimle, konveksiyonla (buna taşınım da denir) ya da ışımayla. Şişenin çeperleri arasında hava boşluğu bulunduğundan, ısı bu boşluğu iletim ya da konveksiyon yoluyla geçemez. Isının bir çeperden ötekine ışınım yoluyla aktarımı ise, iç çeperin dış yüzeyi ile dış çeperin iç yüzeyi gümüşle kaplanarak azaltılır. Parlak yüzeyler kötü bir ısı iletkeni, ama iyi bir ısı yansıtıcısıdır; bu yüzden ışınım yoluyla vakumdan geçen ısı çok az olur.
Termosun şişesi, koruyucu kap içindeki bir mantarın üzerine oturtulmuştur; çevresine ise, oluklu mukavva ya da mantar gibi ısı iletkenliği zayıf olan bir madde sıkıştırılmıştır. Şişenin ağzı mantar ya da plastik bir tapayla kapatılır; koruyucu kabın tepesine takılan vida dişli kapak bardak olarak da kullanılabilir. Mantar gibi ısı iletkenliği az olan bir maddenin kullanılması, şişe ile koruyucu kap arasında ısı geçişini azaltır. Gene de, çoğu tapadan olmak üzere belirli bir ısı geçişi olur; ama iyi yapılmış bir termos, sıcak ve soğuk içeceklerin çok az bir sıcaklık değişimiyle uzun bir süre saklanabilmesini sağlar. Sıcak ve soğuk yiyecekleri saklamak için tasarımlanmış termoslar da vardır.
