Yak
Bazı kaynaklarda Tibet sığırı olarak da geçen yak (Bos grunniens) biri evcil, öbürü yabanıl iki çeşidi vardır. Yabanıl yaklar yalnız Tibet’te yaşar. Evcilleştirilmiş olanlar ise Tibetliler’in yanı sıra öbür Orta Asya halkları tarafından da yüzlerce yıldır kullanılmaktadır. Dağların yüksek kesimlerindeki düşük atmosfer basıncına ve oksijen azlığına alışmış olan yaklardan, öbür yük hayvanlarının yetersiz kalacağı yüksek yerlerde yararlanılır.Yaklar güçlü ve yere sağlam basan hayvanlardır.
Yakın soğuktan korunmasını sağlayan uzun ve kaba kıllı bir postu vardır. Postu genellikle siyah, kuyruk bölümünde iyice uzun ve kabarık, omuz çevresinde ise bir hörgüç görünümü verecek ölçüde kalındır. Boynuzları 90 cm uzunluğa erişebilir. Evcil olanların yüzünde beyazımsı benekler bulunur. Bu hayvanlar sığır ailesinin en iri üyeleri olan yabanıl yaklardan belirgin biçimde küçüktür. Yabanıl yakların iri erkeklerinde omuz yüksekliği 1,8 metreye kadar ulaşabilir.
Yaklar dağların yüksek kesimlerindeki dağınık otlaklarda yaşar. Sürü halinde dolaşan yabanıl yaklar saldırganlaşabilir. Ama evcil olanlar son derece uysaldır. Yakın sütü yağlı, eti lezzetlidir. Yumuşak tüyleriyle sağlam giysiler dokunabilir. Dışkısının kurutulmasıyla sağlanan tezek, ağaçsız Tibet yaylalarında insanların kullanabileceği tek yakıttır.
