Bakkaralar
Bakkaralar, Sudan'da ve Çad'da Arapça konuşan, göçebe ya da yarı göçebe kabilelere verilen ad. Mevsimlere bağlı olarak Nil ırmağı ile Çad gölü arasında kalan alanda göçebe ya da yarı göçebe büyükbaş hayvan yetiştiriciliği yapan Bakkaraların (adları "sığırtmaç" anlamına gelen Arapça bakkar sözcüğünden kaynaklanır) nüfusu, günümüzde 5 milyonu aşmaktadır.
Büyükbaş hayvanlarını, kurak mevsimde Nil ırmağının güneyine götüren Bakkaralar, yağışlı mevsim başladığında, yeşeren otlardan yararlanmak için yeniden kuzeye dönerler. Kuzeye giderken genellikle, akdarı, süpürge darısı, pamuk ekip, kurak mevsim başladığında güneye göçünce, ekmiş oldukları ürünün hasadını yaparlar.
Bakkaralar, Ortaçağ'da Mısır'dan göçen Arapların soyundan gelirler. Önce Sudan'ın güneydoğu kesimindeki Nübye'ye, XVIII. ve XIX. yy'larda da günümüzde yaşadıkları alana (özellikle Sudan'da Kordofan, Darfur ve Çad'da Vaday bölgeleri) yerleşmişler, başlangıçta deve yetiştirirken, çevrenin etkisiyle büyükbaş hayvan yetiştiriciliğine başlamışlardır. XIX. yy'da, aralarından yetişen Mehdi'nin halifesi Abdullah Muhammet Bin et-Teaşi döneminde, bölgede önemli rol oynamışlardır. Zaman içinde koyu renk tenli kişilerle evlilik (özellikle köle kadınlarla) sonucu ırk kaynaşması nedeniyle, günümüzde görünüş açısından çevredeki topluluklardan ayırt edilmeleri olanaksızdır.