Banço
BANÇO, telli bir çalgıdır. Metal bir kasnağa gerili ince deriden (parşömen) yapılma, göğüs denen, tefe benzer bir gövdesi vardır. Gövdedeki vidalar sıkılıp gevşetilerek göğsün gerginliği ayarlanabilir. Gövde uzunca bir sapa bağlıdır. Sapın ucundan gövdenin ucuna gerilerek bağlanan teller, parşömenin üzerindeki eşik adı verilen küçük bir tahta parçasından geçer. Bir bançoda, sayıları dört ile dokuz arasında değişen kiriş ya da tel bulunabilir; ama genellikle beş ya da altı tellidir.
Banço sağ elin parmaklarıyla ya da pena adı verilen, mızraba benzer bir kemik ya da metal parçasıyla tellere vurularak çalınır. Sol el sap üzerindeki ses perdelerinde gezdirilerek farklı notalar elde edilir.
Bu çalgının Afrika kökenli olduğu sanılmaktadır. Afrika’dan getirilen Siyah köleler, ABD’nin güneyindeki pamuk tarlalarında banço çalarlardı. Banço, 19. yüzyılın sonlarında ABD’li Siyah şarkıcılarca, daha sonra ise ilk caz topluluklarında yaygın bir biçimde kullanıldı ve ABD halk müziğine girdi.
Gitarla aynı biçimde akort edilen banço, ondan daha tiz bir ses çıkarır. Bunun nedeni, tellerin tahta yerine parşömen üzerinde titreşmesidir. Bançoya benzeyen öteki çalgılar mandolin ve ukuleledir.