Enderunlu Fazıl
Enderunlu Fazıl, Türk şairi (Akkâ 1759?-İstanbul 1810). Akkâ'da Abdülhamit l'e başkaldıran Tahir Ömer'in torunu olan Enderunlu Fazıl (asıl adı Hüseyin Fazıt'du), babası Ali Tahir'in, öldürülen babasının öcünü almak için ayaklanıp öldürülmesi üstüne İstanbul'a getirilerek (1775 ı, Enderun'a alındı (Enderunlu lakabı bundan kaynaklanır). Saraydaki uygunsuz davranışları nedeniyle Enderun'dan çıkarılınca, on iki yıl serserice bir yaşam sürdü. Selim lll'e sunduğu kasideler etkisini gösterince, Rodos vakıflarına bakmakla görevlendirildi. Halep Defterdarlığında memurluk yaptı. Erzurum ilini teftişle görevlendirildi. İstanbul'da bulunduğu bir sırada, bazı hicivleri yüzünden Rodos'a sürüldü (1795) ve orada sürgün olarak bulunan Reisülküttap Ratip Efendi'nin idamına tanık olması, şok geçirerek gözlerinin kör olmasına yol açtı. Bunun üstüne İstanbul'a dönmesine izin verildi.
Enderunlu Fazıl, gerek şiirlerindeki Nedim etkisi, gerek yaşadığı döneme egemen olan ahlâk anlayışı yüzünden yanlış değerlendirilmiş bir şairdir. Defter-i Aşk, Zenanname gibi mesnevilerinde çizdiği, gerçeği olduğu gibi yansıtan tablolar (özellikle kendinden sonra gelen Tanzimatçıların romantizmi düşünülürse), açık saçık yanları olmasına karşın, gerçekliğin dile gelmesidir.
Başlıca yapıtları: Divan (1842'de basıldı), Defter-i Aşk, (saraydaki gönül serüvenleri ve katıldığı bir çingene düğünü anlatılır), Hubanname(mesnevi,çeşitli ulusların güzelleri betimlenir), Zenanname (çeşitli ülkelerin kadınlarının özelliklerinden söz edilir). Çenginame (dörtlükler biçiminde yazılmış bu uzun şiirde, İstanbul'un ünlü köçekleri adları sayılarak anlatılır).