Ğ Harfi
Ğ, Türk abecesinin dokuzuncu harfi. Sesi, ince ünlülerle öndamaksı, kalın ünlülerle ortadamaksı ünsüzlerinin süreklisi ve titreşimlisi olan ğ (yumuşak ge) harfinin biçimi (Ğ/ğ), Latin abecesindeki g harfinin üstüne ters düzeltme imi koyularak oluşturulmuştur.
Türkçe'de sözcük başlarında hiç kullanılmayan ğ harfi, g harfinin yumuşaması sonucu ortaya çıkmıştır. Sözgelimi "ağız" sözcüğü "ağız"a, "öğrenmek" sözcüğü "öğrenmek"e dönüşmüştür. Sözcük sonlarına gelen ğ'ye genellikle tek heceli sözcüklerde rastlanır; bu ğ'ler de g sesinin yumuşamış biçimidir: Çağ, çığ, yağ, dağ, vb. Ayrıca iki ünlü arasındaki k ünsüzleri de yumuşayarak ğ olur: Sözgelimi "beklemek-i" "beklemeği", "gülmek-e" "gülmeğe" biçimine dönüşür. Ancak, yazı dilinde, bu örneklerde görülen ğ ünsüzü y olarak yazılmaktadır: Beklemeyi, gülmeye, vb.