Ökse Otu
Ökse Otu, başka ağaçların üzerinde yaşayan yarıasalak bir bitkidir. Klorofil içerdiği için besininin bir bölümünü kendi üretir, kalanını ise konak bitkiden sağlar. Yaz kış yeşil kalabilen, başka bir deyişle kışın yapraklarını dökmeyen bu bitkiye (Viscum albüm) en çok elma, alıç, kavak, söğüt, ıhlamur, üvez ve akçaağaçlarda, ender olarak de meşelerde rastlanır.
Ökse otu, dalları derimsi ve kalın yapraklarla donanmış çalımsı bir bitkidir. Şubat ve mart aylarına doğru açan küçük sarımsı çiçekleri genellikle üçlü gruplar halinde bulunur. Bireşeyli olan bu çiçeklerin erkek olanları bir bitkide, dişi olanları ise başka bir bitkide yer alır. Dişi çiçeklerin döllenmesiyle oluşan beyaz üzümsü meyvelerinin içi yapışkan bir özle doludur. Türkçe adını, kuş yakalamakta kullanılan bu yapışkan maddeden alan bitkiye dilimizde ayrıca “burç” , “çekem” ya da “gökçe” gibi adlar da verilir.
Kuşlar için oldukça çekici bir yiyecek oluşturan ökseotu meyvelerinin içindeki tohumlar, bunları yiyen kuşların gagalarına yapışarak çevreye dağıiır. Daha sonra ağaçların dalları üzerindeki çatlaklara yerleşen tohumlar içeriye emici kökler salarak gelişmeye başlar ve yeni bir ökseotu bitkisi oluşturur. Okse otları genellikle konak ağaçlar ölene kadar yaşar, ağaçlar kuruyup canlılığını yitirdiğinde onlar da ölür.
Avrupa'da olduğu gibi Türkiye’de de sıkça yetişen ökse otunun özellikle batıda uğurlu olduğuna inanılır. Örneğin Hıristiyanlar arasında, altında birbirini öpen kişilerin mutlu olacağı inancından ötürü Noel’de ökse otu asmak bir gelenek haline gelmiştir.
