Sıvacı Kuşu
Sıvacı Kuşu adıyla tanınan ötücükuşlar uzunluğu 15 cm dolayında olan, küt ve köşeli kuyruklu, oldukça uzun ve sivri gagalı yaklaşık 20 türden oluşur. Kuyruklarından destek almadan, yalnız ayakları ve güçlü tırnaklarıyla sıkıca tutundukları ağaç gövdelerinde başları aşağı gelecek biçimde hareket etmeleriyle dikkat çekerler.
Sıvacı kuşları uzun süreli ve çok notalı ıslığa benzer ötüşleri sırasında art arda, hızlı ve vurgulu sesler de çıkarırlar. Yerde ender olarak görülen bu kuşlar zamanlarının büyük bölümünü ağaç gövdelerinde yukarı aşağı koşuşturup böcek arayarak geçirirler. Kabuklu yemişler de çok sevdikleri besinler arasındadır. Bulduğu bir meşe palamudunu ağaç gövdesindeki uygun bir yarığa yerleştiren
sıvacı kuşu sert kabuğu kırmak için, gövdesinin tüm gücünü çekiç gibi kullandığı gagasında toplamaya çalışır.
Sıvacı kuşlarının yuvası genellikle ağaç kovuklarında ya da duvar girintilerinde bulunur. Eskidünya’da yaşayan türler yuva girişini çamurla sıvayarak kısmen örterken bu ilginç davranış Yenidünya’da yaşayan türler arasında görülmez. Yalnız Kuzey Amerika’nın kuzey kesimlerinde yaşayan Kanada sıvacı kuşu (Sitta canadensis) yuva girişinin çevresini çamsakızıyla sıvar. Yuvanın içi kurumuş yapraklar, kabuk parçaları, ot ya da tüyle döşelidir.
Çoğu sıvacı kuşunun üst bölümü mavimsi, alt bölümü beyaz ya da kırmızımsı, tepesi ya da ince bir bant halinde başının yanları siyah tüylüdür. Avrupa’da en yaygın tür olan bayağı sıvacı kuşu (Sitta europaea) Türkiye’nin özellikle batı ve güneyindeki ormanlarda ya da bahçelerde oldukça az sayıda bulunur.
