Victor Hugo
Victor Hugo, Fransız yazarı (Besançon 1802-Paris 1885). Bir subayın ortanca oğlu olan Victor Hugo, ilk derslerini bir papazdan aldıktan (1809) sonra, Ekim 1814'te kardeşi Eugene'le birlikte bir yatılı okula verilip, henüz ondört yaşındayken, Vergilius'u manzum olarak Fransızca'ya çevirmeye başladı. İki yıl süreyle, isteksizce Hukuk Fakültesi'ne devam edip, 1819'da Le Retablissement de la Statue de Henri IV (Henri IV'ün Heykelinin Yeniden Kaidesine Oturtuluşu) adlı şiiriyleToulouse'da bir ödül kazandı. Ertesi yıl, Sur la Mort du duc de Berry (Berry Dükünün Ölümü Üstüne) adlı şiiriyle kralcılarda hayranlık uyandırdı. Les Odes et les Poesies Diverses (Od'lar ve Çeşitli Şiirler) adlı şiir kitabının yayınlanmasından sonra, Han d'İslande (İzlandalı Han, 1823), Les Nouvelles Odes (Yeni Odlar, 1824), TOde sur le Sacre (Taç Giyme Töreni Üstüne Od, 1825), Odes et Ballades (Odlar ve Baladlar, 1826) adlı şiir kitaplarıyla ününü yaygınlaştırıp, 1827'de Sainte-Beuve'le tanışarak dostluk kurdu. 1827'de Cromwell adlı manzum oyununu, 1829'da Les Orientales (Doğulular) adlı şiir kitabını, gene aynı yıl Le Dernier Jour d'un Condamne (Bir Mahkûmun Son Günü) adlı romanını ve Marion de Lorme adlı oyununu yayınladı (Marion de Lorme'un oynanması sansür tarafından yasaklandı). 1830'da Comedie-Française'de Hernani adlı oyununun sahnelenmesi, "klasisizm yandaşları" ile Hugo'nun da aralarında olduğu romantizm yandaşları arasında tartışmalara yol açtı.
1828'de başladığı büyük romanı Notr-Dam'ın Kamburu (Nötre Dame de Paris) yayınlanır yayınlanmaz (1831), Michelet ve Theophile Gauthier klasik yapıtlarından biri" sayıldı. Aynı yıl, 1848'e kadar oturacağı eve (günümüzde Victor Hugo müzesidir) yerleşip, onu bir önder ve bir edebiyat akımı başkanı sayan dostlarıyla çevrili olarak yaşamaya başladı. Aile sıkıntılarının (eşi, Sainte-Beuve'le ilişki kurmuştu) da etkisiyle, son derece içsel bir lirizmle yoğurduğu şiir kitaplarının (Les Chants du Crepuscule [Şafak Türküleri, 1835], Les Voix İnterieures [Gönülden Sesler, 1837], Les Rayons et les Ombres [Işınlar ve Gölgeler, 1840]) yanı sıra, tiyatro oyunları (Lucrece Borgia, 1833; Marie Tudor, 1833; Le Roijs'Amuse [Kral Eğleniyor; provalar sırasında sansür tarafından yasaklandı, 1833]; Angelo, Tyran de Padoue [Padova'nın Zorba Kralı Angelo]; Ruy Blas, 1838) yayınladı. Almanya'ya bir yolculuk yapıp, adaylığını üç kez geri çevirmiş olan Fransız Akademisi'ne dördüncü başvurusunda üyeliğini kabul ettirmeyi başardı (1841). 4 Eylül 1843'te büyük kızı Leopoldine'in kocasıyla birlikte Sen ırmağında boğulmasından büyük ölçüde etkilenip, günden güne "halk" sorununa eğilmeye koyularak, 1845'te SefilleTi (Les Miserables, 1862'de yayınlandı) yazmaya başladı. 1848 Devrimi patlak verince, siyasete atılıp, ayaklanma sırasında, Orleans düşesini naip ilan ettirmeye çalıştıysa da, başaramadı. Kuru.cu Meclis'e üye seçilince, Başkan-Prens'in gizli emellerini açığa vurup, muhalefete katılması (1851) üstüne, sürgün edildi.
Bir yıl Brüksel'de kaldıktan sonra, Jersey adasına geçip, kinini, çeşitli yergi yazılarıyla ortaya döktü: Hapoleon le Petit (Küçük Napoleon, 1852), Les Châtiments (Cezalar, 1853). Bu arada aklından çıkarmadığı kızının acısıyla, ruh çağırma toplantılarına katılmaya başlayıp, bu ruh hali içinde Les Contemplations'u (Dalıp Gitmeler, 1855) yayınladı. Jersey'den çıkarılınca, Guernsey'e yerleşip p 856), Napoleon lll'ün af önerisini geri çevirdi. 1859'da La Leğende des Siecles (Yüzyılların Efsanesi) adlı yapıtının ilk bölümünün yayınlanmasından sonra, 1861'de, Belçika'ya yaptığı bir yolculukta, Sefiller'i Waterloo savaş alanında tamamladı. William Shakespeare (1864), Les Chansons des Rues et des Bois (Sokakların ve Ormanların Şarkıları, 1865), Les Travailleurs de la Mer (Deniz Emekçileri, 1866), L'Homme qui Rit (Gülen Adam, 1869) adlı kitaplarını yayınlayıp, imparatorluk yönetimi çökünce Fransa'ya dönerek (1870) Millet Meclisi'ne üye seçildi (1871); ama kısa süre sonra görevinden çekildi.
Komün sırasında Belçika'ya sığınıp, aynı yılın ekim ayında Paris'e dönerek 1872'de I'Annee Terrible'i (Korkunç Yıl) yayınladı. Guernsey'e dönerek Quatrevingt-Treize (Doksan Üç, 1874'te yayınlandı) adlı yapıtını yayınlayıp, La Leğende Des Siecles'i (Yüzyılların Efsanesi) yazmayı sürdürdü. 1877'de I'Art d'Ert Grand Pere (Büyükbaba Olma Sanatı) ve I'Histoire d'un Crime (Bir Cinayetin Tarihçesi), 1878'de le Papa (Papa), 1879'da la Pitie Supreme (Ulu Acıma), 1880'de Religions et Religion (Dinler ve Din) ve I'Âne (Eşek), 1881'de Les Quatre Vents de l'Esprit (Düşüncenin Dört Kaynağı), 1882'de Torquemada adlı kitaplarını yayınladı, la Leğende des Siecles'in ek cildini tamamladıktan (1883) sonra, Paris'te öldü ve ulusal törenle gömüldü.