Yelken Uçuşu
Yelken Uçuşu, bir kişiyi taşıyacak büyüklükte, uçurtma benzeri küçük yelkenlerle uçma sporudur. Bu spor 1970’lere kadar pek tanınmamakla birlikte, benzer araçlar ilk kez 1950’lerin sonlarında kullanılmıştı. Yelken uçuşunun temeli aslında çok daha eskilere, Otto Lilienthal adlı bir Alman’ın 1890’larda planörle yaptığı uçma çalışmalarına dayanır. Lilienthal ince kumaşla kaplı tek kişilik planörler yapmış, bunları vücudunun hareketleriyle yöneterek uçmuştur. Lilienthal’in izleyicisi olan Octave Chanute da tek kişilik planörlerle uçma deneyleri yapmıştı.
Günümüzde kullanılan uçuş yelkenlerine yelken kanat adı verilir. Yelken kanatlar, kanat biçimli uçurtmalara çok benzer ve alüminyum iskelete sıkıca gerilmiş bir kumaştan oluşur. Bir koşuma asılan pilot, trapez çubuğuna benzeyen kontrol çubuğuna tutunarak yatay durur. Ya bir tepeden aşağı koşarak havalanır, ya da bir vinçle havaya kaldırılır. Yelken kanat bir kez havalandıktan sonra, yukarı çıkan sıcak hava akımlarının yardımıyla yükselir. Pilot yelken kanada, kontrol çubuğu ve vücudunun hareketleriyle yön verir. Bazı yelken kanatlarda uçaklardaki gibi dümenler ve kanatçıklar bulunur. Küçük bir motor ve pervane eklenen yelken kanat hafif bir uçağa dönüşür. Motorlu yelken kanatlarda pilot kanadın altında yer alan bir çerçeveye oturur.
Yelken uçuşu en ucuz uçuş sporudur. Kullanılan araçlar arabayla rahatça taşınıp birkaç dakika içinde kolayca kurulabilir. İlk dünya şampiyonasının düzenlendiği 1975’ten beri bu spora duyulan ilgi hızla artmıştır. Yelken uçuşuna yeni başlayan herkesin ilk öğreneceği şey, uçuş yelkenlerinin oyuncak olmadığıdır. Yelken kanatlar hava araçlarıdır ve güvenlik kurallarına gerektiği gibi uyulmazsa uçuş tehlikeli olabilir. Öğrenciler her zaman bir uzman eşliğinde çalışmalı; uçuş sırasında, uçak kullanan bir pilot kadar dikkatli olmalıdır.
Yelken uçuşu rekorları 1976’dan beri Uluslararası Havacılık Federasyonu’nun denetimindedir.
