Bando
Bando, Üflemeli ve vurmalı çalgılardan oluşan tören orkestrası, Rönesans'ın açık hava müzik topluluklarından doğan bandonun (mızıka takımı da denir) kapsamına, en geniş anlamıyla caz bandosu (jazz-band), dans bandosu, balalayka bandosu gibi çalgı toplulukları da girer. Çeşitli bando türleri arasında bakır çalgılar bandosu, yürüyüş bandosu, askerî bando, konser ya da senfoni bandosu, vb. sayılabilir. Bunların en büyüğü olan konser bandosu, genellikle pikololar, klarnetler, fagotlar ve saksofonlardan oluşan tam bir tahta üflemeli çalgılar takımı, kornetler, trompetler, kornolar, trombonlar ve tubalardan oluşan büyük bir bakır üflemeli çalgılar takımı ve büyük bir vurmalı çalgılar takımı içerir. Bazı durumlarda bası güçlendirmek için viyolonseller ve kontrbaslar kullanılır. Yürüyüş bandolarında obualar ve fagotlar kullanılmaz; klarnetler ve saksofonların sayısı da çok azaltılmıştır, Bakır üflemeli çalgı bandoları daha da küçüktür; bazen kullanılan alto saksofon dışında, bütün tahta üflemeli çalgılar dışta tutulmuştur. Günümüzde bandoların, özellikle askerî bando çeşidi yaygındır.
Türkiye'de bando çalışmaları 1827'de Mahmut II döneminde, bir İtalyan müzikçisi tarafından kurulan Mızıkayı Hümayun'la başlamış (o tarihe kadar, bando işlevini Mehterhane görmekteydi), 1828'de Mızıkayı Hümayun'un yöneticiliğine İtalyan bestecisi Giuseppe Donizetti getirilince, Askerî Mızıka Mektebi açılmıştır (1831).