Barut kesilmek
Barut, Silahlı mermi atmada kullanılan patlayıcı madde. % 10 kükürt,% 15 maden kömürü ve % 75 potasyum nitrat karışımı olan barut, 1000 yılına doğru Çin'de bulunmuş, XIII. yy'da Araplar tarafından yapımı öğrenilip, XIV. yy. başında Avrupa'da da yapılmaya başlanmıştır. Barut ayrı ayrı bileşenlerinin sıkı bir mekanik karışımı olduğundan kolayca yapılabilir. Hem mekanik, hem de elektrik yoluyla oluşan kıvılcımlara karşı çok duyarlı olduğundan, üretiminde son derece sıkı önlemler alınmalıdır. Barutu oluşturan maddeler eskiden elle karıştırılır ve tahta tokmaklarla barut ince tanelere kırılırken, günümüzde maden kömürü ve kükürt,dönel boş bir silindir içindeki çelik topların hareketiyle karıştırılıp, potasyum nitrat sonradan eklenir ve yeniden karıştırılıp, tanelere kırılır. Son kırmadan sonra, barut kalıplarda sıkıştırılıp, yeni bir kırma işleminden geçirilerek belirli büyüklükte tanelere ayrılır; sivri uçları düzeltmek için taneler tahta silindirlerde yeniden kırılırken, bu işlem sırasında baruta, sürtünmeyi azaltıcı ve neme dayanıklı özellikleri bulunan grafit eklenir.
Yüzyıllardan bu yana ateşli silahlarda patlayıcı olarak kullanılmasına karşın, aslında barutun birçok sakıncası vardır: Ateş aldığında geniş bir beyaz duman bulutu oluşturur; üst üste birkaç atıştan sonra deliği kapatan artık bırakır; kolayca nem kapar. Günümüzde barutun yerini alan nitro selüloz temelli dumansız barutlar bu sakıncaların çoğunu ortadan kaldırmış, temel patlayıcı olarak dinamit ve TNT, büyük ölçüde barutun yerini almışlardır. Bununla birlikte barut, mermi kovanlarındaki bombası fitillerinde ve havai fişeklerde hâlâ yaygın biçimde kullanılmaktadır.