Edebiyat-ı Cedide
Tanzimat’tan sonra ülkemizde her alanda görülen yenileşme çabasının edebiyat alanına yansıması sonucunda oluşan bir akımdır. Edebiyat tarihimizde Tanzimat edebiyatı diye adlandırılan dönemde öykü, roman, oyun gibi edebiyatımızda daha önce örnekleri bulunmayan türlerde yapıtlar verilmeye başlamıştı. “Yeni edebiyat” anlamına gelen Edebiyat-ı Cedide Akımı’nın egemen olduğu 19. yüzyıl sonlarında, özellikle şiirde ve romanda yeni ürünler ortaya çıktı ve edebiyatımızda ikinci büyük yenileşme atılımı oldu.
Bu akımı başlatanlar 1895-1901 yılları arasında Servet-i Fünun adlı bir dergi çıkardılar, düşüncelerini ve özellikle yeni şiir örneklerini bu dergide yayımladılar. Bu nedenle Edebiyat- ı Cedide topluluğunun oluşturduğu edebiyata sonradan Servet-i Fünun edebiyatı adı verilmiştir.
Halid Ziya (Uşaklıgil), Süleyman Nesip, Tevfik Fikret, Hüseyin Suat, Ali Ekrem (Bolayır), Cenab Şahabeddin, Süleyman Nazif, Hüseyin Cahit (Yalçın), Safveti Ziya, Mehmet Rauf, Ahmed Şuayb, Faik Ali (Ozansoy), Hüseyin Siret (Özsever), Celal Sahir (Erozan) bu akımın içinde ürün vermiş şair ve yazarlardır.