Horatius
Horatius, Latin şairi (Venosa, Apulia İ.Ö. 65-Roma İ.Ö. 8). Azat edilmiş bir kölenin oğlu olan Horatius (tam adı Flaccus Quintus Horatius'tur), küçük bir memur olan babası tarafından bir soylu gibi büyütüldü. Öğrenimini tamamlaması için önce Roma'ya, sonra Atina'ya gönderilip, Atina'da bulunduğu sırada, Octavianus ve Antonius'a karşı bir ordu toplayan Sezar'ın katillerinden Brutus'un ordusuna "tribunus militaris" rütbesiyle katıldı (İ.Ö. 42). Philippoi savaşının sonunda kaçıp, İtalya'ya dönerek, geçimini sağlayabilmek için kâtiplik yapmaya başladı. Aynı zamanda da, yergili şiirleriyle Maecenas'ın ilgisini çekerek, İ.Ö. 33'te Sabini bölgesinde bir mülk edindi.
O sırada aynı zamanda hem Satires'ler (Yergiler), hem Epodos'lar, hem Sermones'ler (Sohbetler), hem de Epistola'lar (Mektuplar) yazıyor, şarkı ve ilahilerinde biçim bakımından Aiolia şiirini örneksemekle birlikte, kesinlikle kendine özgü bir bilgiler felsefesi ortaya koyuyordu. Satires'lerin ilk cildini İ.Ö. 35'e doğru, İkincisini İ.Ö. 30'a doğru tamamlayıp, ardından, özellikle edebiyat sorunlarına ayırdığı Ars Poetica (Şiir Sanatı) adlı ikinci cildi önemli olan mektuplarını tamamladı. Augustus'un özel kâtipliğini yapma önerisini geri çevirerek, yaşamını Roma ile Sabini'deki mülkü arasında geçirdi.
Horatius'un "Carpe diem, carpe horam" (Gününü gün et, vaktin tadını çıkar) dizesine dayanılarak bir hazcı olduğu söylenmişse de, şair, yaşamın tadını çıkarma görüşünü sürekli olarak aklının denetiminde tutmayı başarmıştır. Batı edebiyatını gerek yapıtlarıyla, gerek kuramlarıyla (bunlar eski Roma şairlerinin ve eski Yunan, kuramcılarının deneylerinin bir özetidir) büyük ölçüde etkilemiştir.