Kürk ve Kürkçülük
Kürk, bazı memeli hayvanların derisini kaplayan tüy örtüsüdür. Kürklerde genellikle kısa, yumuşak, kıvırcık iç örtü kılları ile onların üzerini kaplayan daha uzun ve daha sert dış örtü kıllarının oluşturduğu iki ayrı katman vardır. Kürkçüler, giysi yapmak amacıyla kürkleri işler, biçip dikerek giyime hazır duruma getirirler. Yüksek nitelikli kürklerin derisi yumuşak, esnek ve dayanıklıdır. Tüyleri de parlaklığın yanı sıra, aynı renk, kalınlık ve dokudadır.
En iyi kürkler, erişkin yaşa yeni ulaşmış hayvanlardan elde edilir. Çok genç hayvanların kalın postları, giysilerde kullanılamayacak kadar yumuşak, yaşlı hayvanlarınki ise kabadır. Yeni doğmuş karakul kuzularının postundan elde edilen kıvırcık, siyah renkli, gösterişli ve çok değerli bir kürk olan astragan bu kuralın dışında kalır. Kürk hayvanlarının çoğu kürklerinin en kalın olduğu kış mevsiminde yakalanır. Su hayvanlarının kürkü ilkbaharda en kalın olduğu için onların yakalanma mevsimi de ilkbahardır.
Rusya, ABD ve Kanada kürk üreticisi ülkelerin önde gelenleridir. En fazla kürk satın alan ülke ise Almanyadır.
Kürkü için avlanan hayvanların yanı sıra, mink (vizon), çinçilya, kunduz ve gümüş renkli tilki gibi birçok kürk hayvanı da özel çiftliklerde yetiştirilir. Avcılardan ve kürk çiftliklerinden genellikle işlenmemiş durumdaki kürkleri alan kürk tüccarları, bunları kürkçülük merkezlerine gönderir. Başlıca kürk merkezleri New York, Londra, Montreal ve Leningrad’dadır.
Kürklerin İşlenmesi
Kürklerin giysi yapımında kullanılabilmesi için işlenmesi gerekir. Sepileme denen bu işlemde ilk olarak, derilerin üzerindeki et kalıntıları temizlenerek deri tabaklanır. Sonra, içindeki doğal yağları korumak için kürkler yağlanıp yumuşatılır. Daha sonra, fazla yağı köpüklü sabunla yıkanan deriler, kurutulur. Bazı kürklerin koruyucu tüyleri yolunur, bazılarınınki de kırpılır.
Kürklerin çoğu modaya uygun biçimde boyanır ya da ağartılır. Kürklerin boyanması doğal renk ve tonlarının belirginleşmesini sağlar. Daha sonra, kürkler yeniden yumuşatılır, taranır ve parlatılır.
Kürk Giysilerin Yapımı
Bütün kürk mantolar genellikle küçük işletmelerde ve hemen hemen tümüyle elde yapılır. Kürkçülük, işin büyük bölümünün elde yapıldığı az sayıdaki sanayiden biridir. Deriler kesilmeden önce, stilistin çizdiği modele uygun olarak model kalıpları hazırlanır. Kullanılacak deriler, birbirine uyacak biçimde seçilerek ayrılır. Sonra bu deriler nemlendirilir ve modelin kalıplarıyla birlikte kesime gönderilir. Keskin bir bıçak, bir cetvel ve toplu iğne kullanan biçici, derileri renk ve desenleri birbirine uyacak biçimde keser. Derinin daha sağlam parçalarının giysinin dayanıklı olması gereken yerlerine gelmesine özen gösterilir.
Kesilmesi tamamlanan deriler dikişe gönderilir; özel olarak yapılmış dikiş makinelerinde dikilerek birleştirilir. Makineden çıkan birbirine eklenmiş parçalar ıslatıldıktan sonra tahta bir panoda model kalıplarının üzerine gerilerek çakılır. Kuruduktan sonra çıkarılıp modele uygun biçimde dikilir. Daha sonra astarı ve, cepleri dikilip, düğme, ilik, kuşak gibi ayrıntıları tamamlanan giysi, ütüye gönderilir. Ütücüler kürkü nemlendirir, tel fırçalarla tarar ve ütüleyerek parlatır. Bir mantodaki derilerin sayısı postun büyüklüğüne bağlıdır. Ayıbalığı derisinden mantolar için yalnızca 5-6, vizon (mink) mantolar için yaklaşık 60, astragan mantolar için yaklaşık 25, ermin (kakım ya da gelincik postu) mantolar için de yaklaşık 300 post kullanılır. En değerli kürk Rus samuru, en ucuz kürkler ise tavşan ve köstebek kürkleridir. Alışılmış kürk türlerinin yanı sıra, bazı ender bulunan kürklerden de manto yapılabilir. Zebra, kaplan, ve leopar kürkleri bunlar arasındadır. Ama soyları azalmış olan bu hayvanların kürklerinden giysi yapılması günümüzde tepkilere yol açmaktadır. Susamuru gibi bazı kürk hayvanları
yasaların koruması altına alınmıştır. Artık az sayıda kalmış olan bu güzel hayvanların kürklerinin giysi yapımında kullanılmasını insanca bir davranış olarak kabul etmeyen birçok kişi, doğal kürk yerine yapay kürk giymeyi yeğlemektedir.
