Maki
Maki, Akdeniz ikliminin egemen olduğu bölgelere özgü, ortalama 1-2 metre boyundaki küçük ağaç ya da çalıların oluşturduğu bitki örtüsüdür. Bu bitki örtüsüyle kaplı alanlara da makilik denir. Makiler, eskiden ormanlık olan alanların yangın ya da insanlar tarafından yok edilmesi sonucu oluşmuştur.
Maki bitkileri Akdeniz ikliminin kurak koşullarına yani ortamdaki yetersiz sudan olabildiğince yararlanmaya uyarlanmış derin köklü, ufak ve sert yapraklı, hatta dikenli ağaççık ya da çalılardır. Bu ufak yaprakların yüzeyi genellikle su kaybını önlemek üzere mumsu ya da reçineli bir katmanla kaplanmıştır. Makiliklerde rastlanan pek çok bitki türü arasında başlıca yabani zeytin, funda, katran
ardıcı, keçiboynuzu, sakızağacı, laden, böğürtlen, defne, menengiç, mersin, kocayemiş, kermes meşesi, pırnal meşesi, süpürgeotu, zakkum ve katırtırnağı sayılabilir. Maki bitkileri genellikle geçit vermeyecek kadar yoğun bir biçimde gelişerek toprağın yüzeyinde oldukça sık bir doku oluşturur.
Türkiye’de maki tipi bitki örtüsü en çok Akdeniz ve Ege kıyılarında yaygındır; Marmara ve Karadeniz kıyılarında ise daha seyrektir. Akdeniz kıyılarında maki toplulukları deniz düzeyinden 800-900 metre yükseğe kadar çıkabilir. Dünyanın başka bölgelerinde de makiye benzeyen bitki örtüsüne rastlanır, ama bunlar bulundukları yöreye göre değişik adlar alır.
