Polimer
Polimer, “çok parça” anlamına gelen Yunanca iki sözcükten türetilmiş bir sözcüktür ve monomer denen daha küçük moleküllerin uç uca eklenmesiyle oluşan bir molekülü tanımlamak için kullanılır. Homopolimerler aynı tipten monomerler, kopolimerler ise en az iki farklı tipten monomerler içerir. Binlerce monomer birbiriyle birleşerek makromolekül denen dev bir molekül oluşturabilir.
Polimer oluşumuna yol açan kimyasal tepkimelere polimerleşme denir. Katılma polimerleşmesi'nde çift bağlar kopar ve monomerler basitçe birbirlerine eklenir; bu tepkime sırasında başka herhangi bir bileşik oluşmaz. Yoğunlaşma polimerleşmesi'nde ise, monomerlerin her iki ucunda kolayca tepkimeye giren atom grupları vardır ve monomerler birbirleriyle birleşirken bu grupları dışarı atar; bu tepkime sonucunda su açığa çıkar.
Pek çok doğal yoğunlaşma polimeri vardır; örneğin, izopren denen hidrokarbon moleküllerinin birleşmesiyle oluşan kauçuk molekülleri bu tür bir polimerleşme ürünüdür. (Hidrokarbon, yalnızca hidrojen ve karbon atomlarından oluşan bir moleküldür.) Karbonhidratlar sınıfından selüloz ve nişasta binlerce glikoz molekülünden; proteinler, belirli diziler halinde düzenlenmiş uzun aminoasit zincirlerinden oluşur.
Son derece önemli bir kimyasal madde grubu olan plastikler yapay, yani insan eliyle yapılmış polimerlerdir. Polietilen, polivinil klorür (PVC), polistiren gibi pek çok plastik türü katılma polimerleridirler. Naylon ve terilen ise yapay yoğunlaşma polimerlerinin iki örneğidir. Başka yapay polimer örnekleri olarak, yapay kauçuklar, boyalar ve yapıştırıcılar gösterilebilir.
