Siklamen
Göz alıcı renklere bürünmüş alımlı çiçekleriyle sevilen süs bitkilerinden olan siklamenlerin doğada 16 türü vardır. Çuha çiçekleriyle aynı familyada (Primulaceae) yer alan bu türlerin hepsi de çok yıllıktır.Orta ve Güney Avrupa ile Yakındoğu’nun yerli bitkilerinden olan siklamenlerin (Cyclamen)
bir bölümü yurdumuzda da çalı diplerinde, ormanlarda ve kaya gölgeliklerinde kendiliğinden yetişir. Bunların birinden (Cyclamen persicum) pembe, kırmızı, mor ve beyaz tonlarında pek çok süs çeşidi geliştirilmiştir.
Doğada siklamenlerin çoğu ilkbaharın hemen başlarında ya da sonbaharda çiçeklenir. Yaprakları, toprak altındaki yumrulardan çıkarak toprağın hemen yüzeyinde öbekler oluşturur. Damarlarının çevresi genellikle beyaz lekeli olan bu yürek biçimli ve derimsi yaprakların arasından, taç yaprakları geriye kıvrılmış, uzun saplı çiçekler uzanır. Çiçekler döllendikten ve meyve oluşumu başladıktan sonra sapları kıvrılıp bükülerek yere doğru eğilir ve toprağa ulaşır. Böylece toprakla karışan tohumlar çimlenerek yeni bitkiler oluşur.
En çok gölgelik yerleri seven siklamenler tohumdan ya da yumrulardan üretilir. Park ve bahçelerde ya da saksı bitkisi olarak evlerde yetiştirilir.
Siklamen yumruları doğada bazı hayvanlar, özellikle de yaban domuzları için iyi bir yiyecek kaynağıdır. Nitekim, yumruları domuzlarca topraktan kazılarak çıkarıldığı için bu bitkilere halk arasında “domuzturpu” , “domuzekmeği” ya da “domuzelması” gibi adlar da verilmiştir.
