Stetoskop
Stetoskop, bir hastayı incelerken iç organların, özellikle kalbin ve akciğerlerin sesini dinlemek için doktorların kullandıkları bir alettir. Fransız doktor Rene-Theophile Laennec’in (1781-1826) bulduğu bu aletin adı, Yunanca “göğüs” anlamındaki stethos ve “izleyen” anlamındaki skopos sözcüklerinden gelir.
Hastaların kalp ve solunum seslerini dinlemek için doktorların yüzyıllardır uyguladıkları geleneksel yöntem, kulaklarını hastanın göğsüne ve sırtına dayamaktı. Ne var ki, aradaki yumuşak dokular iç organların sesini boğduğu için çoğu zaman hiçbir şey duyulamıyordu. Bir gün, tahta bir kütük parçasıyla oyun oynayan çocukları izlerken Laennec’in aklına parlak bir düşünce geldi. Çocuklardan biri kütüğün bir ucuna eliyle vuruyor, öbürleri de kulaklarını öbür uca dayayıp kendilerine kadar ulaşan bu sesleri dinliyorlardı. Laennec, araya sesi ileten bir madde koymakla daha iyi sonuç alınacağını düşünerek hastalarına da bu yöntemi uygulamaya karar verdi. Çalıştığı hastanede birkaç kat kâğıdı silindir biçiminde büküp bir ucunu hastanın göğsüne, öbür ucunu kendi kulağına dayadığında kalp atımlarının her zamankinden çok daha net işitildiğini fark etti.
Bu düşünceden doğan ilk stetoskoplar, içi boydan boya oyulmuş, yaklaşık 30 cm uzunluğunda tahta silindirler biçimindeydi. Yıllar sonra bunların yerini, iki kulaklıklı ve lastik borulu çağdaş stetoskoplar aldı. Bugün de doktorların temel araçlarından biri olan bu stetoskoplarda, hastanın göğsüne ya da sırtına dayanan yuvarlak bölümün içinde, mikrofonlardaki gibi ses titreşimlerini güçlendiren esnek bir diyafram bulunur. Bu parçadan çıkan lastik boru bir noktadan sonra çatallanır ve her iki ucu metal birer kulaklıkla sonlanır.
