Tasmanya Şeytanı
Avustralya’nın güney doğu kıyısı açıklarındaki Tasmanya’da birçok alışılmadık yırtıcı hayvan yaşar. Bunlar kanguruyla akraba olan keseli memelilerdir. Ama görünüşleri ve davranışları kanguruya pek benzemez. En tanınmışları arasında tasmanya şeytanı (Sarcophilus harrisii) sayılabilir. Bu tür, boyut ve biçimi bakımından porsuğu ya da küçük bir ayıyı andırır. Gövdesini örten postu birkaç beyaz leke dışında siyah ve yünsüdür.
Eskiden tasmanya şeytanı Avustralya anakarasında da yaşıyordu. Ama buraya ilk göç eden insanlarla birlikte gelen dingolar karşısında tutunamadıkları, yavaş yavaş azalarak yok oldukları sanılmaktadır. Tasmanya’da ise günümüze kadar yaşayabilme fırsatı bulmuşlardır. Tasmanya şeytanı genellikle gün boyu gizlendiği barınağından gece çıkarak küçük memelileri, kuşları, kelerleri, böcekleri ve leşleri yer. Ağaçlara kolaylıkla tırmanabilir. Gövdesi küçük ama çok güçlü, dişleri iri ve ürkütücüdür.
Dişi, bir kaya oyuğu ya da bir ağaç kütüğünün altında yaprak, ot ve ağaç kabuklarından yaptığı yuvasında 3-4 yavru doğurur. Bütün keseliler gibi tasmanya şeytanları da doğduklarında çok küçüktür. Yavrular tırmanarak dişinin kesesine girer ve dolaşmaya başlayıncaya kadar yaklaşık dört ay kesede kalır.
Tasmanya şeytanları güçlü ve kurnaz avcılar olmakla birlikte, bazen küçük yaşlarda ev hayvanı olarak da beslenir. Bu hayvana “şeytan” adı yabanıl görünümü, kara rengi, gücü, çıkarttığı hırıltılar ve öbür korkutucu sesler nedeniyle yakıştırılmıştır. Ama sanıldığı kadar yırtıcı değildir. 20. yüzyılın başlarında bu türe ender rastlanıyordu. Koruma altına alındıktan sonra çoğaldı. Günümüzde sayısı, bazı bölgelerdeki kümeslere ve küçükbaş hayvanlara saldırarak zarar verecek ölçüde artmıştır.
