Tenya
Biçimlerinden ötürü şerit adıyla 62 tanınan tenyalar, yassı solucanlar (Platyhel minthes) grubundan bağırsak asalaklarıdır. Sindirim kanalında yaşadıkları hayvanların kısmen sindirdikleri besinleri alarak varlıklarını sürdürürler.
Tenyanın içine yerleştiği canlı (konak) hemen her zaman balık, köpek gibi omurgalı hayvanlar ve insandır. Başındaki kancalar ya da emici organlar bağırsağın iç yüzeyine sıkıca tutunmasını sağlar. Gözleri ve öbür duyu organları yoktur. Kasları çok büyük ölçüde işlevsiz, sinir sistemi basittir. Ağzı ve sindirim kanalı bulunmadığından sıvı besinleri gövde duvarından alır. Uzunlukları 1 mm olabileceği gibi 10 metreyi de aşabilir.
Tenyanın gövdesi yer solucanınınkine benzer bölütlerden oluşmuş izlenimi verir. Ama bu bölmeler gerçek bölütlerden farklı yapıdadır. Her bölme dişi ve erkek üreme organlarını içerdiğinden tenyalar kendi yumurtalarını dölleyebilen erdişi hayvanlardır. Bazı türlerin bölmelerinde 3.000’i aşkın yumurta bulunabilir. Yumurtaların genellikle sert bir kabuğu vardır. Larvalar ancak yumurtalar bağırsaklardan atıldıktan sonra serbest kalabilir. Bu larvalar insana en çok az pişmiş sığır ve domuz eti ile çiğ yenen balıklardan bulaşır.
Tenyalar birçok hayvanda asalak olarak yaşayabilir. Bazen çok sayıda kümes hayvanının ve sığırın ölümüne yol açarlar. Konaklarının besinlerine ortak olmakla kalmaz, zehirli maddeler de salgılarlar. Tenyalar çok ender insanların ölümüne neden olur.
İnsanda tenyanın varlığı çeşitli biçimlerde kendini belli eder. Örneğin domuz tenyası (Taenia soliıım) iştahın artmasına ya da düzensizlik göstermesine ve zayıflamaya yol açar. Ama en kesin belirti dışkıda tenya parçalarına ya da yumurtalarına rastlanmasıdır. Solucan düşürücü ilaçlar tenyanın baş bölümünün bağırsaktan ayrılıp vücuttan atılmasını sağlar. Dışkı, tenyanın yumruya benzer başı bulunana kadar incelenmelidir. Eğer baş bölümü atılmazsa tenya yeniden büyümeye başlar.
