ANAGRAM
Evirmece adıyla da bilinen anagram, bir sözcükte harflerin yerini değiştirerek yeni bir sözcük ortaya çıkarmaya denir. Anagram Yunanca, harfleri altüst etmek anlamında anagramma sözcüğünden gelir. Bir sözcüğün anagramı sözcüğün harf sayısını bozmaksızın harflerinin yerini değiştirdiğimizde ortaya çıkan sözcüktür. Örnek: Çakıaçkı, kısa-askı, kuyu-uyku, anahtar-tarhana gibi. Ortaya çıkan sözcükle ilk sözcük arasında bir anlam bağı varsa bu iyi bir anagramdır.
Anagram Eski Yunan ve Romalılar’da bir sözcük oyunu olarak doğdu ve eğlence amacıyla kullanıldı. Anagram günümüzde de yaygındır. Örneğin bulmacalarda sık sık bir ya da birkaç anagram sözcükle karşılaşılır.
Divan şiirinde de hemen her şair anagramdan yararlanmıştır. Ama anagramın Divan şiirindeki adı kalb' dir. Şairler sözcüğün harflerinin yerini değiştirerek yeni bir anlam çıkarırlar, böylece cinas sanatı yaparlardı (bak. SÖZ SANATLARI). Anagrama günümüz şiirinde de rastlanır.